|
 |
|
|
آماده سازی اتاق هچر جهت ورود تخم:
1- شستشوی و ضدعفونی کامل دستگاه و اتاق هچر
2- دود دادن دستگاه و اتاق هچر با استفاده از پرمنگنات پتاسيم و فرمالين
3- کاليبره کردن دستگاه حداقل 12 ساعت قبل از ورود تخم به دستگاه
جهت بهسازی هچری و داشتن شرايط بهداشتی مناسب نياز به آزمايش برای سنجش ميزان آلودگی باکتريايی و قارچی دستگاه جوجه‌کشی است، همچنين تخمهای هچ شده، کرک جوجه‌ها و جنين‌های مرده همگی بايد مورد آزمايش قرار بگيرند تا کفايت مرحله نهايی دود دادن با فرمالين و پرمنگنات مشخص شود. ديوارهای ساختمان، ميزها و سينی‌ها بوسيله سواب مالی در فواصل منظم (حداقل 2 هفته يکبار) بايد چک شوند. منابع آب مورد استفاده در هچری از نظر شمارش ميکروبی و «کل نمکهای حل شده» که معياری برای تعيين سختی آب است بايد مورد بررسی قرار بگيرند. هچ ضعيف و يا توليد جوجههای با کيفيت پايين بر اثر وجود ميکروبهايی نظير Staphylococci Mycoplasm salmonella, Pesudomonas, E.Coli, در بخش جوجه‌کشی ايجاد می‌شوند.ورود تخم به هچر :
پيش از ورود تخم به هچر ابتدا کليه تخمها به صورت انفرادی وزن شده، وزن‌های بدست آمده در دفتر جوجه‌کشی ثبت می‌گردد.
24-48 ساعت قبل از تفريخ، تخمها به صورت افقی به دستگاه هچر منتقل می‌شوند، اين زمانی است که 10% از جنين داخل تخمها دارای تحرک لازم جهت خروج از تخم باشند، طی اين مرحله کيسه زرده به داخل بدن جنين کشيده می‌شود و سيستم تنفسی ريوی به کار می‌افتد، در نتيجه جنين به کمک نوک زدن به اتاقک هوايی و سوراخ کردن آن می‌تواند از اکسيژن موجود در آن استفاده نمايد. درجه حرارت دستگاه هچر 5/0- 1 سانتی گراد کمتر و رطوبت آن کمی بالاتر از دستگاه ستر است. تخمها در بخش هچر برخلاف ستر نبايد بچرخند. موقعيت طبيعی جوجه‌ها در داخل تخم به اين صورت است که سر جوجه در بين رانهايش بوده و نوک در سمت کيسه زرده قرار گرفته است، در روزهای آخر جوجه‌کشی جنين جهت جلوگيری از خفه شدن سر را بالای پنجه‌ها قرار داده و نوک خود را به درون کيسه هوايی می‌برد. پس از ورود نوک به درون کيسه هوايی جنين استراحت کوتاهی داشته که اين استراحت می‌تواند از چند ساعت تا يک روز به طول بيانجامد. جوجه‌هايی که در وضعيت طبيعی قرار گرفته‌اند قادرند به تنهايی از تخم خارج شوند و نيازی به کمک آنها نيست، اما اگر جوجه‌ای در وضعيت غير طبيعی مانند: قرار گرفتن سر در جهت خلاف کيسه هوايی، استقرارسر بين پاها، قرار نگرفتن سر زير بال راست و متمايل شدن سر به سمت چپ، قرار گرفتن انگشتان بالای سر، قرار گرفتن نوک در بالای بال راست قرار گرفته باشد اين جوجه برای تفريخ نيازمند کمک بوده و نهايتا جوجه ضعيفی خواهد بود که قادر به ايستادن برروی پا و خوردن غذا نيست.
زمان لازم جهت پاره شدن غشاء داخلی پوسته و کيسه هوايی توسط جنين در هنگام تفريخ حدود 12 تا 18 ساعت می‌باشد. اگر چنانچه سوراخ کردن و شکستن پوسته تخم توسط جنين بيش از 12 ساعت به طول بيانجاميد می‌توان سوراخی کوچک در بالای کيسه هوايی ايجاد کرد تا هوا و اکسيژن کافی جهت تنفس جوجه‌ها در اختيارشان قرار بگيرد. زمان خروج از تخم نبايستی بيشتر از 5/1 روز به طول بيانجامد.
مراحل خروج طبيعی جوجه از تخم شامل: چرخش و قرار گرفتن در موقعيت هچ، پاره نمودن غشا داخلی، تنفس از هوای موجود در کيسه هوايی، سوراخ نمودن پوسته و خروج از تخم.
جوجه تا زمانی در بخش هچر باقی می‌ماند که خشک گردد، پيش از خروج جوجه از تخم ابتدا ناف را چک کرده تا ازبسته شدن آن اطمينان حاصل شود، سپس بند ناف را با بتادين، الکل، کلرام مفنيکل و يا محلول 7 درصد يد ضدعفونی کنيد. پس از خشک شدن هر جوجه به صورت انفرادی وزن‌کشی می‌گردد. چنانچه مقداری از کيسه زرده در بيرون بدن جوجه باقی مانده باشد می‌توان آن را با ماساژ دادن به داخل شکم فرستاد، سپس ناف بخيه زده می‌شود. پس از اتمام هفته اول دوباره ناف را چک کنيد که چرک نکرده باشد. اکثر تلفات هفته آخر جوجه‌کشی و غالب مرگ و ميرهای مربوط به هفته اول پرورش مربوط به عفونت کيسه زرده است.
همه چيز درباره شتر مرغ
قيمت جهانی فرآورده‌های شتر مرغ: صدها سال پيش شتر مرغ را فقط به دليل پرهای زيبا و ارزشمندشان در آفريقا شکار می‌کردند ليکن با پی بردن به ارزش گوشت باکيفيت بالای اين پرنده و همچنين پوست بسيار مرغوب آن ارزش پر در درجه اهميت بعد قرار گرفته است پرورش تجاری شتر مرغ امروز به صورت معنی دارتری گسترش يافته و به دلايل زير مورد استقبال پرورش دهندگان دام و طيور قرار گرفته است:
|
1- گوشت قرمز شتر مرغ در واقع شبيه گوشت گوساله است با اين مزيت که از لحاظ کم بودن کلسترول و چربی شبيه گوشت مرغ و ماهی و از لحاظ پروتئين بالا با گوشت گوساله مقايسه می‌شود. هر 5 شتر مرغ پرواری برابر يک گوساله پرواری گوشت توليد می‌کند. |
مقايسه شتر مرغ و گاو:
توليد گوشت مرغ در مقايسه با گاو حدود چهار برابر می‌باشد. دوره حاملگی و زايش گاو حدود 9 ماه می‌باشد در صورتيکه دوره هچ تخم شتر مرغ 42 روز می‌باشد. يک گاو در طول يکسال يک رأس گوساله توليد می‌کند در حاليکه شتر مرغ توانايی توليد چهل عدد جوجه را دارد. استحکام چرم شتر مرغ 3 برابر چرم گاو می‌باشد. مقدار پروتئين گوشت گاو و شتر مرغ تفاوت چندانی نداشته ليکن ميزان کلسترول موجود در گوشت گاو دو برابر گوشت شتر مرغ می‌باشد. طعم گوشت شتر مرغ شبيه گوشت گاو می‌باشد. هر پنج شتر مرغ به اندازه يک گوساله پرواری گوشت توليد می‌کند همانگونه که همگی مطلع هستيم از ابتدای خلقت بشر علی رغم افزايش مداوم جمعيت، منابع تامين‌کننده احتياجات همواره ثابت بوده و طی ساليان، تنها راهها و روشهای بهره‌برداری از اين منابع تغيير کرده‌اند يعنی در طی سالهای گذشته بشر با استفاده از روشهای نوين علمی اقدام به تجهيز و به تبع آن افزايش ميزان بهره برداری از اين منابع نموده است که البته در پاره‌ای از موارد به کارگيری برخی از اين روشها به دليل ناهمگونی با سيستم طبيعی و عدم تحقيقات کافی روی اثرات دراز مدت آنها پيش از استفاده وسيع، منجر به وارد آمدن خسارات غير قابل جبرانی به اکو سيستمهای مناطق مورد اجرا گرديده است . که از اين ميان می‌توان به تکثير و پرورش گونه هايی از از آبزيان غير بومی در آبهای شمالی ايران بدون توجه به اثراتی که در دراز مدت بر روی گونه‌های غيربومی خواهند داشت و يا استفاده از سم د.د.ت و پيامد‌های ناشی از آن اشاره کرد .
با توجه به مطالب ذکر شده اهميت استفاده از روشهای علمی نوين و کارآمدی که همراه با افزايش ميزان بهره‌وری و توليد، دارای بيشترين سازگاری با محيط و عوامل طبيعی، و خصوصاً شرايط بومی و ويژگيهای اکوسيستم هر منطقه بوده و کمترين زيانها و تغييرات را در پی داشته‌باشد به خوبی آشکار می‌گردد. در حقيقت بايد گفت طی چند سال اخير و همزمان با رشد و توسعه صنعت پرورش شترمرغ در سراسر دنيا شاهد بوجود آمدن انجمنها و موسساتی هستيم که برای حفظ، رشد، ارتقاء و تامين بازار فروش در تلاش اند و از اين رو اين انجمنها بعنوان يک عنصر اصلی در رشد اقتصادی اين صنعت محسوب می‌گردند. متعاقب اين تحولات و انجام تحقيقات بيشتر بر روی محصولات توليدی اين پرنده و نتيجتاً دستيابی به فاکتورهای مهمی که باعث افزايش رتبه محصولات اين پرنده نظير گوشت، پوست و … در مقايسه با ساير دامها می‌گردند و در نتيجه افزايش روز افزون تقاضا در بازارهای جهانی بسياری از افرادی که تا پيش از اين آينده اين صنعت را مطلوب ندانسته و در آن شرکت نمی کردند هم اکنون به اين نتيجه رسيده اند که تحولات محيطی به سرعت در حال رخ دادن بوده و بسياری از اين تحولات مثبت نشان دهنده ارتقا صنعت پرورش شترمرغ به جايگاه يک صنعت بسيار مفيد، اشتغال زا و سود آور می‌باشند، لذا کم کم شاهد آن هستيم که حجم سرمايه گذاری در اين صنعت در حال افزايش بوده و ما شاهد رشد روز افزون تعداد مزارع در سطح جهان می‌باشيم .
گسترش صنعت پرورش شترمرغ از آفريقای جنوبی به ساير نقاط جهان نشان داد که توسعه اين صنعت از سطوح پايين آغاز و باعث ايجاد بازارهای جديد و توليدات بيشتر گرديده است. اگر تا چند دهه گذشته ارزش اين پرنده بيشتر معطوف به پر و جنبه‌های تزئينی آن می‌گرديد امروزه و با توجه به افزايش سطح دانش عمومی و تخصصی در مورد محصولات گوناگون اين پرنده توليدکنندگان و مصرف کنندگان توجه ويژه‌ای به شترمرغ بعنوان توليدکننده گوشت قرمز با کيفيت بالا و متضمن سلامتی مصرف‌کنندگان معطوف داشته‌اند که با توجه به خواص ويژه غذايی خود و نداشتن مشکلات ساير دامها می‌تواند نقش به سزايی را در توليد گوشت قرمز سالم و کاملاً مطمئن جهت تامين نيازهای غذايی مردم جهان بعهده گيرد.
البته لازم به ذکر است که بعلت جوان بودن اين صنعت اطلاعات زيادی در خصوص نحوه نگهداری و پرورش آن در دسترس نمی باشد در حاليکه بايستی اين صنعت را از جهات بسياری مانند پرورش و توليد و جنبه‌های ژنتيکی و اصلاح نژادی، رفتارشناسی، تجهيزات مورد نياز و … مورد بررسی قرار داده و کمبودهای آن را توسط تحقيقات علمی انجام گرفته برطرف نمود تا بدين ترتيب شاهد برطرف شدن مشکلات موجود و ارائه تکنيکهای پرورشی کار آمد باشيم تا بتوان بدنبال آن به بيشترين ميزان برگشت سرمايه و کمترين ريسک سرمايه گذاری دست يابيم که اين امر نيازمند وجود ارتباطات و روابط گسترده پرورش‌دهندگان با يکديگر و با انجمنهای علمی تحقيقاتی بازرگانی می‌باشد.
با توجه به مطالب ذکر شده اهميت استفاده از روشهای علمی نوين و کارآمدی که همراه با افزايش ميزان بهره‌وری و توليد، دارای بيشترين سازگاری با محيط و عوامل طبيعی، و خصوصاً شرايط بومی و ويژگيهای اکوسيستم هر منطقه بوده و کمترين زيانها و تغييرات را در پی داشته‌باشد به خوبی آشکار می‌گردد
با توجه به اينکه کشور ما در بخش کشاورزی و دامپروری از ظرفيتهای عظيم و ويژه‌ای برخوردار می‌باشد، سرمايه‌گذاری در اين بخش می‌تواند علاوه بر تامين غذا و قطع وابستگی از واردات منابع پروتئينی مورد نياز کشور از جهت اشتغال‌زايی نيز مورد توجه قرار گيرد و با ايجاد فرصتهای جديد شغلی گام مهمی را در تامين آينده جوانان ايفا کند.
اطلاعات بيشتر درباره جوجه كشي شتر مرغ بخش دوم را در ادامه مطلب بخوانيد
-----------------------------------------------------------------------------------------
مطالب مرتبط :
توصیه های کاربردی جهت آغاز فعالیت پرورش شترمرغ
---------------------------------------------------------------------
درباره
شتر مرغ , پرورش طیور و ماکیان ,
اصول پرورش بلدرچين
مقدمه :
پرورش بلدرچين بدليل کوچک بودن جثه پرنده و امکان پرورش چند صد قطعه آن در يک فضای کوچک و سرمايه‌گذاری اندک جهت تامين وسايل و تجهيزات پرورش از جايگاه بالقوه‌ای برخوردار می‌باشد.
نظر به اينکه مدت پرورش بلدرچين تا زمان کشتار 6 هفته بطول می‌انجامد لذا مقدار مصرف دان در اين مدت نيز به تناسب کم خواهد بود. بهمين جهت بحران های اقتصادی در پرورش بلدرچين تاثير چندانی نخواهند داشت. علاوه بر اين پرورش تجاری بلدرچين در شرايط روستايی از جايگاه ممتازی برخوردار می‌باشد. ولی به دليل آزاد پرواز بودن اين پرندگان نگهداری آنها در اماکن سربسته مناسب و بهتر می‌باشد.
گوشت بلدرچين بعلت پائين بودن چربی و کلسترول آن در مقايسه با سايرمنابع پروتئين حيوانی از ويژگی و جايگاه خوبی برخوردار می‌باشد.
محصولات:
بلدرچين سالانه در حدود 300- 250 عدد تخم می‌گذارد. وزن هر يک از تخمهای بلدرچين مابين 9 الی 12 گرم می‌باشد. شکل تخم کروی رنگ پوسته آن از قهوه‌ای سير تا آبی و سفيد متغير بوده و دارای رنگدانه‌های سياه و آبی است. تخم بلدرچين در مقايسه با تخم‌مرغ از نظر آهن و فسفر غنی و دارای طعم شبيه تخم‌مرغ می‌باشد و بصورت آب پز، سرخ کرده سرو می‌شود. سن کشتار 6 - 5 هفتگی، وزن زنده 150 - 120 گرم و وزن لاشه 115- 105 گرم می‌باشد که در صورت اصلاح نژاد، توليد گوشت اين حيوان می‌تواند افزايش يابد. گوشت بلدرچين نرم، تيره و لذيذ بوده و همانند گوشت مرغ بدلخواه شخص در پخت غداهای مختلف استفاده می‌شود. قبل از بسته بندی، عضلات سينه استخوان گيری می‌شود. ولی ران همانطور با استخوان بسته بندی و در مراکز عرضه به فروش می‌رسد . گوشت بلدرچين سرشار از ويتامين های B1-B2-B6 ، مواد معدنی، اسيدهای چرب و اسيدپانتوتنيک می‌باشد.
پرورش بلدرچين:
افرادی که علاقمند به پرورش بلدرچين جهت نوليد گوشت باشند بايد جوجههای آن را خودشان توليد و تکثير نمايند. زيرا محلی در ارتباط با توليد انبوه جوجه بلدرچين و يا کارخانه جوجه‌کشی ويژه بلدرچين فعلا وجود ندارد. جهت ايجاد تاسيسات مربوط به پرورش بلدرچين نيز محلی را که دارای آب، برق و راه مناسب است انتخاب کنند. همچنين دارای امکانات لازم نسبت به حمل محصولات توليدی به بازار باشند و از طرفی به دليل ايجاد بوی نامطبوع در محلی خارج و دور از محل سکونت پرورش داده شود. به همين دليل نياز به ايجاد سالن‌های جداگانه جهت پرورش مولدين و جوجه‌ها می‌باشد.
سمت و سوی سالن‌ها از نظر آفتابگير بودن مهم و با اهميت می‌باشد مثلا در مناطق گرمسير قسمت طولی سالن‌ها بايد در جهت شرق و غرب ساخته شود. اگر سايبان ساختمان هم مقداری طولانی در نظر گرفته شود از افزايش دمای داخل سالن در فصل تابستان کاسته خواهد شد زيرا در اين فصل خورشيد مدار عمودی را طی می‌کند. اما در مناطق سردسير طول سالن در جهت شمال و جنوب ساخته می‌شود با اين کار سالن‌ها در فصل زمستان آفتاب گير خواهند بود.
مکانهای بادگير، ارتفاعات و کنار دريا محلی مناسب برای پرورش بلدرچين محسوب نمی گردد. داخل سالن پرورش بر اساس برنامه و نحوه پرورش (داخل قفس و يا کف سالن )، ظرفيت جوجه‌ريزی در نظر گرفته شده و سرمايه موجود پرورش دهنده و. .. آماده سازی می‌گردد.
اگر پرورش در کف سالن مد نظر باشد از بستر استفاده می‌شود در اين سيستم ارتفاع بستر در فصل تابستان 5 -3 سانتيمتر و در فصل زمستان 8 - ۵ سانتيمتر در نظر گرفته می‌شود و با کاه، تراشه نجاری، پوسته برنج و يا خاک اره می‌پوشانند.
درجه حرارت مطلوب در پرورش بلدرچين بالغ مابين 27 - 21 درجه سانتی گراد می‌باشد. سيستم نگهداری در قفس نيز متداول می‌باشد که کف قفس را می‌توان در اندازهای مختلف ( 25* 15، 20 * 15، 15 * 15 ) انتخاب کرد اما ارتفاع بايد بين 17 - 15 سانتی متر باشد. در قفس‌هايی با ابعاد ذکر شده می‌توان 4 - 2 بلدرچين نگهداری کرد. در ابعاد کوچک يک نر و يک ماده، اما در ابعاد بزرگ بازاء 3 -2 بلدرچين ماده يک بلدرچين نر مناسب می‌باشد.
در قفس های سيستم آپارتمانی، جهت جمع آوری فضولات، قسمت تحتانی هر قفس با کف فلزی پوشانده می‌شود، فضولات جمع شده يا بصورت اتوماتيک و يا بصورت دستی تخليه و پاک‌سازی می‌شود. در قفس‌های کاليفرنيايی، مدفوع مستقيما به کف سالن ريخته و در آنجا جمع می‌شود فضولات توليد شده به صورت مستمرتخليه می‌شود.
شبکه‌های کف قفس در هر نوع آن بايد به ابعاد 5/1* 1 سانتی متر و شبکه سقف و ديواره‌ها 4 *5/2 و يا 5 * 2 سانتی متر بهتر است باشد. جهت سرازير شدن تخمها، کف بايد با زاويه 15 درجه ساخته شود و به منظور جلوگيری از شکستن تخمها در اثر برخورد با جدار شبکه فلزی، سرتاسر شبکه محل تجمع تخمها با ابر پوشانده شود. اينعملدر جلوگيری از شکسته شدن تخمها بسيار مفيد می‌باشد. پرورش بلدرچين بصورت گروههای بزرگ نيز در داخل قفس امکان پذير می‌باشد، اما تراکم آنها نبايد از 50 قطعه بيشتر باشد.
در اين روش ابعاد مختلف قفس بر اساس تعداد بلدرچين بشرح ذيل ميباشد:
بازاء هر 25 قطعه بلدرچين = 30*60*60
بازاء هر 50 قطعه بلدرچين = 30*120*60
بمنظور کنترل و جلوگيری از امکان جست و خيز و پرواز و ايجاد زخم ارتفاع قفس‌ها نبايد بيشتر از cm۳۰ باشد.
توليدمثل بلدرچين :
جهت اينکار غالبا از دستگاههای جوجه‌کشی استفاده می‌شود، البته بلدرچين در کوتاه‌مدت به بلوغ جنسی می‌رسد. جنس ماده در 42 روزگی شروع به تخم گذاری و در بلدرچين نر از36 روزگی توليد اسپرم می‌کند و اگر بازاء 3 – 2 ماده بايد يک نر در نظر گرفته شود شانس نطفه‌دار بودن تخمها افزايش می‌يابد. جهت تکثير و توليد مثل از بلدرچين مادر و تخم های بدست آمده از آن نيز می‌توان بهره جست.
بلدرچين های مادر در روزهای 56- 60 به اوج تخمگذاری خود می‌رسد و در صورت افزايش مدت زمان روشنايی از فروردين لغايت شهريور 100- 50 تخم می‌گذارند پس از اين مدت وارد تولک 5/1 ماهه می‌شوند. در پرورش مدرن و در شرايط صنعتی در طول سال از يک قطعه بلدرچين 300 – 250 تخم برداشت می‌شود.
شرايط ايده‌ال نوردهی و ايجاد روشنايی در سا لن 18 – 14 ساعت در روز می‌باشد. در انتخاب تخمها جهت استفاده در جوجه‌کشی بايد به نکاتی همچون پاکيزگی، سالم بودن و وزن تخمها توجه نمود. اگر مجبور به ذخيره تخمهای بدست آمده از مادران مولد باشيم بايد در شرايط مناسب يعنی در دمای
18 – 16 درجه سانتی گراد و رطوبت 80 – 75% نگهداری کرد . اگر تعداد تخم توليد شده کمتر از ظرفيت ماشين جوجه‌کشی باشد می‌توانيم تخم های بدست آمده را تا 15 – 10 روز در شرايط محيطی فوق الذکر ذخيره و نگهداری نمائيم.
تخمها در روی راک به طور افقی يا بشکلی که نوک تيز آن در قسمت پائين قرارگيرد گذاشته می‌شود، درصورتی که تخم بلدرچين بيشتر از يک هفته جهت جوجه‌کشی ذخيره و نگهداری شود بايد هر روز با جابجا نمودن، وضعيت آنها را تغيير داد.
در توليد جوجه بلدرچين توسط ماشين جوجه‌کشی رعايت 4 شرط دما، رطوبت و تهويه مناسب و جابجا کردن الزامی است.
دمای ماشين جوجه‌کشی بايستی 5/37 درجه سانتی گراد باشد اما دو روز آخر درجه حرارت ماشين جوجه‌کشی کاهش داده می‌شود.
در 14 روز اول تخمهای داخل ستری بلافاصله هر 4 – 2 ساعت يکبار و يا حداقل روزی 5 بار جابجا می‌شوند. اگر اين کار توسط دستگاه و به صورت اتوماتيک باشد بازاء هر يک ساعت يکبار انجام خواهد گرفت و در دو روز آخر تخمها به هچری انتقال داده می‌شوند.
تخمهای بلدرچين بعد از 18 – 17 روز هچ می‌شوند. تعداد جوجههای هچ شده بازاء هر يکصد تخم راندمان هچ را مشخص می‌کند. تعداد تخمهای بارور بازاء هر يکصد تخم نيز ميزان باروری را تعيين می‌کند. بهترين موقع تعيين درصد ( باروری و راندمان هچ )در زمان انتقال تخمها از ستری به هچری می‌باشد.
تعيين ظرفيت دستگاه جوجه‌کشی و محاسبه اندازه گله مادر:
اگر فرضا بر اساس ارزيابی‌های بعمل آمده نياز بازار به 1000 قطعه بلدرچين در هفته برآورد و مشخص شود، بايد 10% افزون بر نياز بازار بلدرچين توليد و عرضه نمود. زيرا تلفات 10 – 5% جوجه‌ها را در طول پرورش نبايد فراموش نمود به همين منظور جهت تامين 1000 قطعه جوجه بلدرچين در هفته بايد با در نظر گرفتن 90% ميزان باروری تخم 80 % ميزان هچ به تعداد متوسط 1550 عدد تخم نياز می‌باشد.
با اين حساب بايستی روزانه 225 عدد تخم از گله مادر توليد و پس از يک هفته ذخيره کردن به دستگاه جوجه‌کشی منتقل می‌نمائيم. اگر ميزان بارور بودن 1550 عدد تخم های جمع آوری شده در طول هفته که در داخل ماشين جوجه‌کشی گذاشته شده‌اند را 90% تخمين بزنيم. در روز پانزده تعداد 1400 – 1376 عدد تخم بارور از ستری به قسمت هچری منتقل خواهد شد. بهمين منظور ظرفيت هچری بايد به اندازه 1400 عدد تخم در نظر گرفته شود از طرف ديگر چون هفته ای يکبار تخمها جمع‌آوری و داخل دستگاه گذاشته می‌شود ظرفيت ستری را بايد دو برابر آن در نظر گرفت. همچنين جهت تکميل ظرفيت دستگاه در هفته يعنی جمع آوری و ذخيره 250 عدد تخم در روز به پرورش
360 – 350 قطعه بلدرچين مادر نياز می‌باشد. اگر در هر قفس يک نر و يک ماده پرورش دهيم باندازه تعداد ماده به بلدرچين نر نياز داريم.
ارقام ذکر شده در فوق بر اساس 90% باروری و 80% توان هچ و 70% توليد تخم محاسبه گرديد. شايان ذکر اينکه کسب ارقام ذکر شده در توليد بسيار مشکل و در حين حال مطلوب می‌باشد.
نگهداری و پرورش جوجه‌ها :
جوجه‌ها يا در دستگاه های چند طبقه مادر مصنوعی و يا در کف سالن پرورش داده می‌شوند. دمای محل بايد در اوايل پرورش 36 – 35 درجه سانتی گراد باشد. سپس حرارت سالن بازاء هر هفته 3 درجه سانتی گراد کاهش می‌يابد اما به هيچ وجه نبايد دمای سالن به کمتر از 22 دجه سانتی‌گراد کاهش يابد. پرورش در قفس های بزرگ کف شبکه‌ای نيز امکان پذير است. جهت جلوگيری از نوک زدن يا کانی باليسم انجام نوک چينی و کاهش شدت نور سالن و يا آويزان نمودن دسته‌های يونجه خشک مفيد می‌باشد 20 عدد بلدرچين سه هفتگی را می‌توان در فضای به وسعت 30*30 سانتی متر جا داد. پس از گذشت 5 هفته بلدرچين‌ها به قفس‌های مخصوص تخم گذاری منتقل می‌گردد. اگر پرورش درکف سالن در نظر گرفته شود بايد قوطی های ويژه بلدرچين تهيه شود. داخل قوطی های تخمگذاری بايستی کاه يا علف گذاشته شود.
تامين روشنايی داخل سالن در هفت روز اول 5 – 2 لامپ بصورت 24 ساعت و 40 – 8 روز بعدی طول طبيعی روز و يا 8 ساعت با 2 لامپ، بعد از 41 روز 16 ساعت با 2 لامپ مناسب می‌باشد. رنگ پرهای قسمت بالايی سينه و گردن در بلدرچين نر بالغ قهوه ای مايل به قرمز و در ماده‌ها رنگ خاکستری با خالهای سياه تزئين شده است.
تغذيه بلدرچين:
جوجه بلدرچين سريع رشد می‌کند به همين منظور در جيره مراحل اوليه پرورشی بايد 28 – 25% پروتئين داشته باشد، سه هفته اول از جيره شروع يا پيش دانه استفاده می‌شود در اين دوره نياز 3000- 2600 کيلو کالری انرژی می‌باشد معمولا در 3 هفته اول پرورش از جيره غذايی پر انرژی با ميزان پروتئين بالای جوجه بوقلمون استفاده می‌کنند.
اهم بيماريهای بلدرچين :
زخم روده : بيماری ويژه بلدرچين می‌باشد، التهاب و زخم در روده ايجاد می‌شود، بلدرچين به اين بيماری بسيار حساس می‌باشد ميزان ابتلاء در جوجه بلدرچين 100- 15% می‌باشد. در گله‌های مادر کمتر ديده می‌شود. عامل بيماری يک نوع باکتری بی‌هوازی می‌باشد. سرايت بيماری از طريق مدفوع صورت می‌گيرد. مبتلايان روز بروز ضعيف و لاغر می‌شوند اسهال از علايم بارز و عمومی می‌باشد، مدفوع آبکی و برنگ سفيد و پرهای ژوليده، بيحالی و خواب آلودگی از ديگر علايم بيماری محسوب می‌گردد.
سالمونلا پولوروم: تلفات بيشتر در هفته دوم و سوم پرورش مشاهده می‌شود. در سنين بالا علايم بالينی حاد محسوس نيست اما توليد تخم، ميزان باروری و هچ کاهش می‌بابد. انتقال بيماری از طريق تخم صورت می‌گيرد.
از ديگر بيماريهای باکتريايی بلدرچين می‌توان وبای مرغان ( پاستورلوزيس ) بوتوليسم، عفونت کيسه زرده را نام برد.
در راس بيماريهای ويروسی کريزا، آنتريت ويروسی، بيماری طحال مرمری و آبله قرار دارد.
کوکسيديوز از جمله بيماريهای تک‌ياخته در بلدرچين می‌باشد، اين بيماری در بلدرچين‌هايی که در کف سالن پرورش داده می‌شوند بيشتر ديده می‌شوند.
در بيماری کوکسيدوز علايمی نظير بی اشتهايی، کز کردن و ژوليدگی پر و اسهال خونی قابل رويت است. در بيماری هيستومونيازيس نيز علايم بی اشتهايی و خردلی بودن رنگ مدفوع ديده می‌شود.
پيشگيری و کنترل :
بلدرچين در مقابل بيماری‌ها در مقايسه با ساير پرندگان زياد حساس نمی باشد. ولی احتياطات لازم از نظر کنترل و پيشگيری را بايستی مدنظر داشت. لذا رعايت موارد ذيل در پرورش بلدرچين مفيد می‌باشد: مکان پرورش بايستی دور از حضور ساير پرندگان باشد. تلفات بلافاصله جمع آوری و با رعايت اصول بهداشت و قرنطينه دفن و يا سوزانده شود. کف سالن را بايد هميشه خشک نگه داشت. آبخوری‌ها هر روز شستشو شوند. بلدرچين‌های بيمار بايد از سالم جدا شوند. تردد و ورود و خروج به داخل سالن پرورش با رعايت شرايط بهداشتی و تحت کنترل باشد. از بستر سالم و بدون کپک و هر گونه آلودگی استفاده شود. کليه وسايل و ملزومات مورد استفاده در سالن های پرورش قبل از استفاده شستشو و ضدعفونی
شوند. قبل از جوجه‌ريزی جديد سالن‌ها شستشو و ضدعفونی شوند.
-----------------------------------------------------------------------------------------
مطالب مرتبط :
نکاتی پیرامون پرورش صنعتی بلدرچین
---------------------------------------------------------------------
مرغ و جوجه
مرغ خانگی
ماکيان يا مُرغ خانگی (Gallus gallus, Gallus gallus domesticus) يکی از ماکيان‌سانان است. مرغ خانگی نر خروس ناميده می‌شود.ماکيان پرنده‌ای است از خانوادهٔ قرقاولان (Phasianidae)يا سيخک داران، زيرردهٔ نومرغان، از راستهٔ ماکيان‌سانان (Galliformes).
گفته می‌شود که همه نژادهای ماکيان از چهار نوع وحشی زير پديد آمده‌اند.
- گالوس-گالوس (مثل مرغ جنگلی قرمز)
- گالوس – لافايتی (مثل مرغ جنگلی سيلان)
- گالوس سونراتی (مثل مرغ جنگلی خاکستری)
- گالوس – واريوس (مثل مرغ جنگلی آبی و سبز)
يافته‌های اخير نشان می‌دهد که اهلی کردن مرغ خانگی، بيش از ۱۰,۰۰۰ سال پيش در ويتنام صورت گرفته‌است. تا پيش از اين باور عمومی بر اين بود که اين کار در هند انجام شده‌است.سپس مرغ اهلی راه خود را از هند به سوی ايران پيدا کرد. پس از آن از قلمرو ليديه که توسط ايرانيان فتح شده بود، در قرن پنجم پيش از ميلاد به يونان راه يافت.مرغ از دوران سلسله هجدهم فراعنه در مصر شناخته شده بوده است؛ طبق گزارش سالانهٔ توتموس سوم، پرنده‌ای که هر روز تخم می‌گذارد، بعنوان خراج از سرزمين مابين صحرای سينا و سوريه، يعنی بابل، به مصر آورده شده‌است. اما در عهد عتيق هيچ نشانه‌ای از مرغ ديده نمی‌شود.
تحقيقات ژنتيک حاکی از آن است که نيای مرغ خانگی، خروس جنگلی قرمز و خاکستری(G.sonnerati) است. گرچه نسلی دورگه‌ای که حاصل اين دو نژاد باشد در اکثر مواقع نازا و عقيم می‌باشد، اما ژن عامل پوست زرد در مرغ در خروس جنگلی قرمز(نزديکترين خويشاوند مرغ) نبوده و به احتمال بسيار زياد اين ژن از گونهٔ خاکستری به ميراث گرفته شده‌است
تعداد
مرغ پرشمارترين و شايع ترين جانور اهلی در جهان می‌باشد. با جمعيتی بيش از ۲۴ ميليارد در سال ۲۰۰۳، هيچ پرنده‌ای در جهان به اين شماره نمی‌رسد.
رفتار شناسی
ماکيان همه چيزخوار{(omnivorous→omni(all) + vorous(devoure}است. در محيط آزاد اغلب زمين را برای يافتن دانه‌ها، حشرات و حتی جانوران بزرگتر از قبيل مارمولک و موشهای جوان می‌خراشد.
مرغ بصورت طبيعی از ۵ تا ۱۱ سال، بسته به نژاد، عمر می‌کند.در مرغداری تجاری يک جوجه گوشتی تا قبل از کشتار تنها شش هفته زندگی می‌کند.جوجههای نيمه گوشتی و پرورش يافته در محيط باز تا ۱۴ هفته هم نگهداری می‌شوند. مرغهای تخمگذار هم تا يک سال حدود ۳۰۰ تخم گذاشته و پس از آن توانايی آنها در تخمگذاری کاهش می‌يابد و به کشتارگاه فرستاده می‌شوند تا از آنها در غذای بچه، حيوانات خانگی، پای و غذاهای پرورده استفاده شود بر اساس کتاب رکوردهای گينس، پيرترين مرغ جهان در سن ۱۶ سالگی بر اثر مشکل قلبی مرد.
خروس را می‌توان از رنگ تندتر آن نسبت به مرغ و پرهای بلند دم و همچنين پرهای نوک تيز گردن و کمر از مرغ تشخيص داد. با اين حال در برخی نژادها مانند سبرايت مرغ و خروس تفاوت بسيار اندکی دارند. خروس را همچنين می‌توان با دقت در بلندی تاج و سيخک (برآمدگی نيزه مانند در پای مرغ) از مرغ باز شناخت. در بعضی نژادها و نژادهای دورگه مرغ و خروس را از رنگ آنها می‌توان تميز داد. در مرغ بالغ گوشت بالای سر (تاجcomb/cock's comb) و همچنين زائدهٔ زير حلقوم پرنده (wattleزيرحلقوم) اندکی رشد می‌نمايد . در اکثر نژادها رشد تاج و زيرحلقوم در خروسها بيشتر از مرغان است. در برخی نژادها هم پرهايی اضافه در ناحيه صورت و غبغب پرنده می‌رويد که ناشی از يک تغيير ژنتيکی بوده و به آن ريش (beard/muff) گفته می‌شود.
مرغها توانايی پريدن برای مسافتهای بلند و طولانی را ندارند، اما در نژادهای سبکتر می‌توانند که بر روی نرده و يا شاخه‌ها، جايی که بطور طبيعی استراحتگاه آنهاست، بپرند. مرغها معمولا عمل پريدن را برای جستجو و يا اجتناب از خطر انجام می‌دهند.
مرغها اجتماعی بوده و گله‌ای زندگی می‌کنند. مرغها در درون خود يک نوع سلسله مراتب (pecking order) دارند که در آن عده‌ای از پرندگان در بدست آوردن غذا و محل استراحت برتری دارند. برداشتن مرغ و خروسها از گله سبب اخلال در اين نظم می‌شود تا دوباره سلسله مراتب جديد برقرار شود. افزودن پرندگان جديد-بويژه پرندگان جوان- به گله معمولا موجب نزاع و ايجاد جراحت می‌شود.[۱۶]
ماکيانها معمولا تمايل دارند که در جايی تخمگذاری کنند که از قبل در آنجا تخم بوده باشد و تخمهای آشيانه‌های اطراف را نيز به محل خود انتقال می‌دهد. گاهی نيز بر سر تخمگذاری در يک محل خاص بسيار لجوج و يکدنده می‌شوند. بسيار اتفاق می‌افتد که دو مرغ بر سر جای تخمگذاری با هم درگير شده و حتی اگر محل کوچک باشد بر روی هم تخم می‌گذارند.
خروسها به منظور اعلام حضور به خروسهای رقيب بانگ (اذان) می‌زنند. اين عمل می‌تواند به علت تغييرات محيط هم باشد. مرغها نيز پس از تخمگذاری و يا برای صدازدن جوجههای خود قدقد می‌کنند.
جوجه کشی
در طبيعت اکثر پرندگان پس از يک دورهٔ تخمگذاری(clutch)، بر روی تخمهای خود خوابيده تا تبديل به جوجه شوند. اغلب مرغهای خانگی هم اين عمل را انجام می‌دهند که به اين حالت به اصطلاح کرچی گفته می‌شود.يک مرغدار می‌تواند با گذاشتن تخم مصنوعی در لانه، مرغ را تشويق به کرچ شدن نمايد و يا بالعکس، با قرار دادن لانه در ارتفاع و توری سيمی کردن کف لانه از کرچی مرغ ممانعت بعمل آورد. مرغ کرچ تخمگذاری را قطع نموده و بر جوجه کشی (incubation) تمرکز می‌کند (هر دوره clutch معمولا از ۱۲ تخم تشکيل می‌شود). مرغ کرچ بر سر جای خود و بر روی تخمها می‌خوابد و در صورت
اطلاعات بيشتر درباره پرورش مرغ خانگي را در ادامه مطلب بخوانيد
-----------------------------------------------------------------------------------------
مطالب مرتبط : طرح توجیهی پرورش مرغ گوشتی 30000 قطعه ای
رویکردی جدید در پرورش مرغان مادر
---------------------------------------------------------------------
درباره
مرغ خانگی , پرورش طیور و ماکیان ,
بهداشت وبيماريهای جوجه‌کشی
جوجه‌کشی به دليل وجود نور، موادغذايی، رطوبت کافی و…بهترين محل آلودگی می‌باشد. از اين رو توجه به نکات بهداشتی اهميت بسياری دارد زيرا توليد جوجههای سالم منجر به توليد گله‌هايی با توليد مناسب می‌گردد.
برخی از امراض از طريق تخم به جوجه‌ها منتقل می‌شوند، از جمله ميکروارگانيزمهای گروه سالمونلا که تاثير زيادی در جوجه درآوری دارند. گروهی از امراض که از طريق تخم به جوجه منتقل نمی‌شوند به طور غيرمستقيم و با تاثير بر خصوصيات تخم‌مرغ موجب کاهش جوجه درآوری می‌شوند. از جمله بيماريهای نيوکاسل و برونشيت مزمن که ازطريق تغييرشکل دادن تخم‌مرغ و افزايش منافذ آن جوجه درآوری راکاهش می‌دهد. تخممرغهای جوجه‌کشی بايد تميز شده، در ظرف و انبارهای تميز نيز ذخيره شوند، البته شستشوی تخممرغها زمينه نفوذ ميکروبها به داخل تخم‌مرغ را فراهم می‌کند از اين رو شستن تخممرغها توصيه نمی‌گردد و در صورت لزوم بايد از آب ولرم حاوی مواد ضدعفونی‌کننده، آهن و فاقد يد استفاده شود.
علاوه بر اين، وسايل جوجه‌کشی نيز بايد با آب گرم و مواد ضدعفونی‌کننده شسته شوند.
مواد زائد حاصله از جوجه‌کشی منبع مناسبی جهت رشد ميکروبها می‌باشند، به همين دليل اين مواد سوزانده می‌شوند و يا در چاه‌طرح توجیهی،مقالات علمی مختص به اين امر دفن می‌گردند و موادی نظير تخممرغهای غيربارور، جنين‌های مرده و پوسته تخم‌مرغ به عنوان غذا در جيره طيور به کار می‌رود. اين مواد پخته و خورد می‌شوند و به عنوان منبع کلسيم و پروتيئن مصرف می‌شوند.
خارج شدن جوجه‌ها ازماشين جوجه‌کشی
جوجه‌ها در روز 21 و يا با کمی تاخير از تخم خارج می‌شوند و جوجه‌ها پس از خروج از تخم مدت 24 ساعت در ماشين باقی می‌مانند تا کاملا خشک شوند. طی زمان مذکور جوجه‌ها نيازی به آب و مواد غذايی ندارند و تمامی مايحتاج خود را از ذخاير زرده تامين می‌کنند. پس از گذشت 24 ساعت جوجههای ناسالم که شامل جوجههای ضعيف، فلج و آنهايی که دارای ورم ناف و مقعد چسبيده هستند جدا و دور ريخته می‌شوند و جوجههای سالم برای فروش آماده می‌شوند.
تميز و چيدن تخممرغهای جوجه‌کشی
تخم‌مرغ هايی که در ماشين جوجه‌کشی قرار می‌دهيم بايد تميز و بدون آلودگی باشند. تخممرغهای آلوده، ابتدا بايد تميز شوند زيرا اين تخممرغها باعث آلودگی ماشين جوجه‌کشی می‌شوند در نتيجه بقیۀ تخممرغها را نيز آلوده می‌کنند و تلفات زيادی به دنبال دارد.
برای تميز کردن پوستۀ تخممرغهای کثيف از برس، کاغذ سمباده و گلوله‌های سيم ظرف‌شويی استفاده می‌شود. اين کار را بدون آب انجام می‌دهند.
پس از ضدعفونی و تنظيم دستگاه در ماشين‌های جوجه‌کشی کوچک، ابتذا تخممرغها را علامت‌گذاری می‌کنند. زيرا در اين ماشين ها، کار چرخاندن تخممرغها با دست انجام می‌شود. سپس تخممرغها را نوک به نوک يا ته به ته روی ميله‌های چرخان قرار می‌دهند و درِ دستگاه را می‌بندند. درجۀ حرارت دستگاه به دليل سرد بودن تخممرغها کمی پايين می‌آيد.ولی بعد از مدتی به اندازۀ طبيعی خود می‌رسد.
در ماشين‌های جوجه‌کشی، تخممرغها را داخل شانه‌های مخصوص يا قاب‌های راک می‌چينند بطوريکه قسمت پهن تخم‌مرغ به سمت بالا باشد.
محل قرار دادن دستگاه بايد قابل شستشو و ضدعفونی باشد. همچنين تهويه بايد در آن به سادگی انجام شود. اين محل بايد نور گير باشد ولی نور نبايد به طور مستقيم، روی ماشين جوجه‌کشی بتابد.
محل قرار گرفتن ماشين جوجه‌کشی بايد طراز باشد از ديوار هم يک متر فاصله داشته باشد. برای رفت و آمد به اتاق و محل جوجه‌کشی بايد نکته‌ها و دستورهای بهداشتی به طور کامل رعايت شوند. همچنين از ورود افراد گوناگون به آنجا جلو گيری شود.
برای ضدعفونی کردن سالن و ماشين‌های جوجه‌کشی بايد از مادۀ ضدعفونی کنندۀ مناسب استفاده کنيم.
همچنين بر اساس دستور کارخانۀ سازندۀ محلول، آن را تهيه و استفاده کنيم.
حرارت و رطوبت مناسب در ماشين جوجه‌کشی، محيط مناسبی برای رشد ميکروبها است . اگر دستورهای بهداشتی به طور کامل رعايت نشود، عامل‌های بيماريزا به آسانی رشد می‌کنند و باعث آلودگی می‌شوند. در نتيجه، خسارت زيادی به بار می‌آورند.
قسمت‌های جداشدنی دستگاه جوجه‌کشی و صفحات آلوده بايد ابتدا خيس شوند سپس با آب گرم، برس و مادۀ ضدعفونی کننده به طور کامل، شسته شوند.
برای ضدعفونی محيط ماشين جوجه‌کشی و تخممرغها در ماشين‌های برقی، ابتدا سينی مخصوص کف ماشين را پر از آب می‌کنند سپس مقداری محلول پرمنگنات و فرمالين در آن می‌ريزند.
پس از نصب دستگاه و انجام کارهای بالا، دوشاخه را در پريز برق قرار می‌دهيم و کليد دستگاه را روشن می‌کنيم . برای کنترلِ، نبود اتصال در دستگاه و جلوگيری از برق گرفتگی، می‌توان از يک فازمتر استفاده کرد. ماشين جوجه‌کشی را تا ۲۴ساعت بدون تخم‌مرغ روشن نگه می‌داريم تا دمای ماشين، روی ۳۷درجه ثابت بماند.
جنين‌ها نسبت به باکتری بسيار حساسند.
باکتريهای دست و بقيه مواد خارجی می‌تواند خيلی سريع به جنين ها نفوذ کند و در نتيجه باکتری‌ها در آن محيط کاملا رشد کنند.
پس هميشه قبل از دست زدن به تخم مرغها با صابون دستهايتان را بشوييد و درکل سعی کنيد از دست زدن زيادی به آنها خودداری کنيد و همچنين از نفس کشيدن در نزديکی آنها بخصوص در مواقع سرماخوردگی و بيماری خودداری کنيد.
قبل از تنظيم و راه اندازی دستگاه تخم مرغها بايد در مکانی خنک و دمايی مابين 50 الی 55 درجه فارنهايت نگه داری شوند.
تا زمانی که ماشين جوجه کشی آماده شود از گذاشتن تخم مرغها در يخچال خودداری کنيد زيرا نطفه ها بلافاصله می ميرند.
برای ضدعفونی کردن دستگاه قسمت پائين آن را با آب گرم و مايع ظرف شويی تنظيم کنيد و از مواد شيميايی برای ضدعفونی آن خودداری کنيد .
برای ضد عفونی کردن دستگاه از مواد و گازهای شيميايی استفاده نکنيد .
-----------------------------------------------------------------------------------------
مطالب مرتبط : بهداشت مرغداری
---------------------------------------------------------------------
تعداد صفحات : 11
اطلاعات کاربری
ماشین جوجه كشی خانگی و صنعتی (نفيس مهر ماسوله)
عوامل شکست در واکسیناسیونلینک دوستان
پیوندهای روزانه
آمار سایت