مرغ مينا
پرندهای کوچک زيبا و دلنشين است که قابليت بسيار خوبی برای تقليد صدا دارد واين توانايی شگفت انگيز باعث شده است که آدمی از ساليان بسيار دور به پرورشو نگهداری از اين پرنده علاقمند شود. تاريخ اهلی شدن آن چندان مشخص نيستاما به نظر می‌رسد که لا اقل سه هزار سال قبل اين پرنده برای اولين باردر هندوستاناهلی شده باشد. مينا علاقمندان فراوانی دارد و بيشتر علاقمندان اين پرندهرا کودکان، زنان خانه دار و اشخاص تنها تشکيل می‌دهند، افرادی که تقليدصدای مينا باعث شده استتا در اين پرنده همنشين مناسبی بيابند .
مينا پرندهای از خانواده سار «استوماتيده» است که به دو صورت وحشی و اهلی يافت می‌شود و دارای نژادهای مختلفی است که معروف‌ترين اين نژادها مينای گوشواره ای و مينای معمولی است، نام اين پرنده در زبان فارسی «مينا»، «مرغ مينا» و «مينای سخنگو» و «مرغ مقلد» است ، در زبان عربی «المينه» ودر زبان انگليسی Myna Myna، Mynah، Mina، Mynas، Minah و در زبان فرانسوی و اسپانيايی به آن Martinو در زبان آلمانی به آن Beo و در زبان ترکی Minaاست. نام «مينا» در حقيقت يک نام هندی است که ريشه‌ای سانسکريتی دارد و از زبان هندی به ساير زبان‌ها راه يافته‌است. گونه وحشی اين پرنده در جنگل‌ها و دشت‌ها پراکنده است و گونه اهلی آن را می‌توان در بسياری از خانه‌ها مشاهده کرد. مرغ مينا پرندهای کاملاً اجتماعی و پر سر وصدا است که تا حدودی مانند سارها حالت تهاجمی دارد. اگر به هر دليلی مورد آزار و اذيت قرار گيرد يا احساس خطر کند و به درختی نزديک در حوالی لانه اش رفته، صداهای بسيار بلند و ناهنجاری را به معنای اعتراض از خود در می‌آورد. آن‌ها خود را سريعاً با محيط وشرايط اطراف شان تطبيق می‌دهند. بيشتر اجتماع آن‌ها در زمين‌های باير واطراف باغ‌ها می‌باشد .
زيستگاه
زيستگاه مينای معمولی به طور طبيعی در مناطقی از شرق افغانستان تا جنوب غربی چين واقع شده‌است. آن‌ها اغلب سرزمين‌های باز وکم درخت را برای زندگی ترجيح می‌دهند. اما در بعضی از موارد در ميان تمدن شلوغ شهری هم مانند پارک‌ها، گلخانه‌ها و مزارعی که به دست انسان‌ها ساخته شده است ديده می‌شوند. آن‌ها برای تفريح وسرگرمی با ديگر مرغ‌های مينا گلاويز می‌شوند وبه نزاع‌های دوستانه می‌پردازند. اما اين نبردها به خشونت و خونريزی نمی‌انجامد. اين پرنده انسان را از وجود مار مطلع می‌سازد و با مشاهده اين حيوان با سروصدای زياد محل وجود مار را به انسان نشان می‌دهد .
مينا قادر است که واژه‌ها را تقليد کند و کلمات زيادی را حفظ کند، به همين علت در هندوستان و بسياری از کشورهای ديگر آسيايی به عنوان پرندهای اهلی و خانگی مورد استفاده قرار می‌گيرد. اين پرنده در هندوستان رمز عشق به شمار می‌روند زيرا که در طول زندگی بسيار ازدواج می‌کنند و برخی از دلباختگان هندی برای به دست آوردن دل محبوبه خود مرغ مينايی را تهيه کرده و پس ازآموزش دادن چند کلمه محبت آميز آن را به محبوبه خود پيشکش می‌کنند .
نژاد ها مينای معمولی :سر و گردنی سياه رنگ و پشت و سينه آن قهوه‌ای رنگ و در هنگام پرواز لبه‌های دم و زير بال‌ها به رنگ سفيد ديده می‌شوند. منقار و پاها و پوست پشت چشم‌ها به رنگ زرد است .رنگ پر مينای ماده همانند مينای نر است اما جثه کوچک تری دارد و رنگ پر و بال آن کم رنگ تر است. اين پرنده برخلاف بسياری از پرندگان به جای جهيدن بر روی زمين راه می‌روند. لکه‌های زرد موجود در پس سر مينای گوشواره‌ای در مينای معمولی ديده نمی‌شود و يا به صورت‌های ديگر و رنگ‌های ديگر ظاهر می‌شوند برای مثال در «مينای بانک» اين لکه به رنگ پرتقالی است. لبه‌های دم پرنده در گونه مينای معمولی به رنگ سفيد است .
- مينای گوشواره ای : به طور کلی رنگ پر و بال تمام انواع مينای گوشواره‌ای سياه متاليک است که در صورت تابش نور به رنگ‌های ارغوانی رنگين کمان، فيروزه‌ای و يا سبز تيره در می‌آيند. تمامی انواع مينای گوشواره‌ای، لکه‌های زردی در پشت و زير چشم دارند که اندازه آن ازگونه‌ای به گونه ديگر متفاوت است و رنگ آن از زرد تيره تا زرد روشن متفاوت است، به اين لکه‌ها «گوشواره» می‌گويند. تعداد اين لکه‌ها معمولاً در پس سر دو عدد و در زير چشم يک عدد می‌باشد و در برخی از گونه‌ها ممکن است که اين لکه‌ها به يکديگر متصل شده و لکه زرد بزرگی در پس سر پرنده تشکيل دهند.
- مينای بالی : نام علمی آن (
- Leucopsar rothschildi) است و هم چنين به نام‌های مينای روتچيلد ومينای بالی معروف است. اين گونه مرغ مينا از لحاظ رده بندی با ساير گونه‌های مينا متفاوت است . اين گونه از راسته طوطی سانان ، خانواده استرونيده وجنس ليوکوپسار و گونه روتچيلد می‌باشد. اندازه آن متوسط بوده و در حدود ۲۵ سانتی متر طول دارد. اين مينا در مقايسه با ساير انواع مينا کمی چاق تر به نظر می‌رسد و سرتاسر بدن آن تقريباً به رنگ سفيد است و تنها تعداد اندکی نوار سياه رنگ بر روی بال‌ها و دمش ديده می‌شوند. حلقه دورچشم بدون پر بوده و به رنگ است آبی و پاهايش به رنگ قهوه‌ای ومنقار به رنگ زرد است. هردو جنس نر و ماده آن شبيه به هم هستند و تفريق بين نر و ماده کار دشواری است. خاستگاه مينای بالی، جزيره بالی اندونزی است و اين گونه تنها گونه در قيد حيات اين جزيره که همچنان در آن زندگی می‌کند. اين گونه کمياب در سال ۱۹۱۰ کشف شد. ساير گونه‌های جزيره بالی نظير ببر بالی در سال ۱۹۳۷ منقرض گرديد. علت تسميه اين مينا به مينای روتچيلد اين است که اين پرنده برای اولين بار توسط دانشمند انگليسی لرد روتچيلد شناسايی و معرفی شد واز اين رو از سال ۱۹۱۲ به نام مينای روتچيلد نامگذاری گرديد.
تغذيه
مينا پرندهای همه چيز خوار است و در طبيعت بيشتر بر انواع ميوه‌ها، دانه‌ها، حشرات و جانوران کوچک نظير ملخ و پروانه تغذيه می‌کند و معمولاً با پرسه زدن روی زمين به دنبال غذا می‌گردد. برگ‌ها را زير و رو می‌کند و سعی می‌کند کرم‌ها و حلزون‌های مخفی شده در زير برگ‌ها را صيد کند. البته علاوه بر ميوه جات و دانه جات بر کرم خاکی، گل، شهد گل و فضله ماکيان نيز تغذيه می‌کند. از موش و قورباغه و مارمولک نمی‌ترسد و آن‌ها را شکار می‌کند و حتی در صورت لزوم به تخم ساير پرندگان نيز رحم نمی کند. گاهی اوقات نيز بر روی پشت گاوها می‌نشيند و سعی می‌کند که حشرات موجود بر روی آن و يا حشرات موجود در اطراف تغذيه نمايد. مينا بر روی زمين‌های شخم زده نيز به دنبال حشراتی می‌گردد که براثر شخم زدن از زير خاک بيرون آمده‌اند، به هرحال پرندهای مفيد به شمار می‌رود که می‌توان به راحتی از آن برعليه آفات کشاورزی استفاده کرد.
توليد مثل
در شهر، مينای بالغ لانه خود را زير لبه پشت بام می‌سازد و اما در بيرون شهرها معمولاً لانه خود را در سوراخ درخت‌ها می‌سازد و يا اين که از لانه‌های قديمی پرندگان ديگر استفاده می‌کند. لانه مينا از علف و شاخه‌های نازک همراه با تکه‌های کاغذ و غيره ساخته می‌شود. هردو والدين جوجه‌ها را بزرگ می‌کنند و لانه را نيز به کمک هم می‌سازند. قبل از تخمگذاری پرنده نر چنانچه کاکل داشته باشد کاکل خود را بر می‌افرازد و در معرض ديد پرنده ماده می‌گذارد و منقار خود را بالا و پايين می‌برد و از خود صدای مخصوصی در می‌آورد و اقدام به تميز کردن پر وبال پرنده ماده می‌کند و بدين گونه سعی می‌کند توجه پرنده ماده را به طرف خود جلب کند. البته گاهی نيز ديده شده که دو پرنده نر در کنار هم اين رفتارها را از خود نشان داده‌اند. پرنده ماده نيز در قبال رفتارهای جنسی پرنده نر تحريک شده و به آرامی روی نشيمنگاه نشسته و با پايين آوردن بدن خود، پرنده نر را به جفتگيری دعوت می‌کند. جفتگيری چند ثانيه بيشتر به طول نمی‌کشد و ممکن است که پرنده نر چندين بار در يک روز جفتگيری کند اما در واقع برای بارور کردن يک خوشه تخم، فقط يک بار جفتگيری کافی است. پس از جفتگيری پرنده ماده خود را برای تخمگذاری آماده می‌کند .
مطالب مرتبط :
گالری تصاویر پرندگان
---------------------------------------------------------------------
ماشین جوجه كشی خانگی و صنعتی (نفيس مهر ماسوله) 
عوامل شکست در واکسیناسیون