پرورش سهره

 سهره طلايی

نام انگليسی : European Goldfinch

نام فرانسوی : Chardonneret elegant

نام لاتين : Carduelis Carduelis

پرندگانی کوچک جثه و اندکی کوچک تر از گنجشک خانگی با دم چنگالی شکل و منقار مخروطی و نسبتاً باريک ، دمگاه سفيد رنگ ، صورت قرمز رنگ ، پس سر سياه رنگ ، گونه های سفيد  ،گرده قهوه ای يا خاکستری ، بال های سياه رنگ با نوار زرد کاملاً مشخص در بال ها ، سينه ای به رنگ  نخودی و پا های تيره رنگ هستند .
زير گونه ای از سهره طلايی با نام سهره طلايی سر خاکستری ( Grey-headed goldfinch ) و با نام محلی سهره حلب در شرق ايران يافت می شود که فاقد رنگ سياه و سفيد در سر بوده و گردن و سينه خاکستری رنگ و صورت قرمز رنگ و منقاری مخروطی و اندکی بلند تر از سهره معمولی دارد .
در هنگام توليد مثل پرنده ماده بين 3 تا 7 تخم می گذارد که تخم ها به رنگ سفيد متمايل به آبی بوده و نقاط ريز قرمز يا قهوه ای در يک طرف تخم ها ديده می شود . پرنده ماده به مدت 14 روز روی تخم ها می خوابد . در اين مدت پرنده نر برای ماده غذا می آورد که ممکن است دانه و يا حشره باشد . در اين هنگام پرنده نر در اوج مستی بوده و بال های خود را به صورت آويزان نگه می دارد . دو هفته نيز طول می کشد تا جوجه ها آماده ترک لانه فنجانی شکل شوند . لانه ای که معمولاً در ارتفاع 2 تا 10 متری از سطح زمين و در ميان شاخه های درخت ساخته شده می شود .
خارج از فصل توليد مثل از انواع دانه ها تغذيه می کند و در فصل توليد مثل علاوه بر دانه ها از حشرات نيز تغذيه می نمايد.

سِهرِه پرندگانی دانه‌خوار و حشره‌خوار بامنقاری کوتاه، مخروطی وقوی، و پر و بالی رنگارنگ هستند. در خارج از فصل زاد و ولد می‌کنند و دسته جمعی به سر می‌برند. نر و ماده تقريباً هم‌شکل نيستند. روی درختان، بوته‌ها، يا زمين لانه می‌سازند.
غير از دانه‌ها گاهی از حشرات نيز تغذيه می کنند
عمر سهره در شرايط عادی بيشتر از 8 سال و کمتر از 12 سال است.

سِهرِهٔ جَنگَلی (بلبل آوازخوان، خوبيسه، بلبل خمسه، کاه‌سهره) يکی از پرندگان آواز‌خوان است .اين پرنده از راستهٔ گنجشک‌سانان (Passeriformes)، خانوادهٔ‌ سهرگان (Fringillidae)، جنس فرينجيلا (Fringilla) است.

سهره جنگلی ( Chaffinch ) که با اسامی محلی ديگری همچون بلبل آوازخوان ، خوبيسه و يا خمسه نيز شناخته می شود چند سالی است که به دليل زيبايی ظاهر و آواز زيبايش جايگاهی ويژه در بين علاقمندان به پرندگان آوازخوان يافته است . پرورش و نگهداری از اين پرنده در قفس در برخی کشور ها به سال های دور باز می گردد . اين پرنده به خصوص در کشورهای اروپايی بسيار محبوب و مورد توجه مردم است تا جايی که در کشوری همچون بلژيک اين پرنده به عنوان يک پرنده قفسی محبوب شناخته شده و حتی مسابقات آوازخوانی اين پرنده در برخی مناطق برگزار می شود.

اين پرنده يکی از بزرگ ترين سهره های موجود در ايران با 18 سانتيمتر طول می باشد . منقار مخروطی ، پاهای تيره رنگ و دو نوار سفيد کاملاً مشخص در بال ها از خصوصيات عمومی پرنده نر و ماده و جوان می باشد .

پرنده نر کاملا متفاوت از پرنده ماده می باشد . سر آبی رنگ مايل به خاکستری ، گوشپرها و سينه و شکم قهوه ای متمايل به نارنجی ، روتنه قهوه ای يا بلوطی رنگ ، دمگاه سبز رنگ ، دو نوار بالی سفيد در بال های تيره رنگ و نيز اثراتی از رنگ زرد در بال ها از خصوصيات پرنده نر است . همچنين منقار پرنده نر به خصوص در فصل جفت گيری و در زمان مستی به رنگ خاکستری در می آيد و در فصل پاييز و زمستان منقار بی رنگ می شود . بالای منقار و در ناحيه پيشانی پرنده نر لکه سياه رنگی ديده می شود . البته در فصول پاييز و زمستان رنگ پرها در پرنده نر کم رنگ تر می شوند و منقار نيز بی رنگ می گردد .

پرنده ماده و پرنده جوان مشابه بوده و اثری از رنگ آبی و نارنجی در سر ندارند و به طور کلی به رنگ خاکی می باشند البته دمگاه پرنده ماده نيز مثل پرنده نر سبز رنگ است . نوار بالی سفيد رنگ در پرنده ماده و جوان نيز ديده می شود .

خارج از فصل توليد مثل از انواع دانه ها تغذيه می کند و در فصل توليد مثل علاوه بر دانه ها از حشرات نيز تغذيه می نمايد . بهترين غذا برای نگهداری اين پرنده در قفس مخلوط ارزن و کتان است .

 تفاوت پرنده نر و ماده

پرنده نر و ماده بسيار مشابه می باشند ولی تفاوت هايی نيز دارند که به شرح ذيل می باشد .
1- تنها پرنده نر آواز می خواند و آواز ماده آرام و کوتاه بوده و بسيار به ندرت شنيده می شود .
2- منقار پرنده نر غالباً بلند تر از منقار پرنده ماده می باشد .
3- سرخی صورت در پرنده نر وسعت بيشتری نسبت به پرنده ماده دارد .
4- سبيل پرنده نر به رنگ سياه براق می باشد در حالی که سبيل پرنده ماده دودی و يا بور است .
5- شانه بال در پرنده نر سياه رنگ بوده ولی در پرنده ماده سياه متمايل به خاکستری می باشد .

 زيستگاه

باغ‌ها ، ميوه‌زارها و کشتزارها . در پاييز و زمستان در حال جستجو و تغذيه از دانه‌های بوته‌های خـار در زمين‌های باير و کنـار جاده‌ها ديده می شود ، لانه‌اش را روی درخت و معمولا نزديک نوک شاخه‌ها و گاهی در پرچين‌ها می سازد . 

 پراکنش

در ايران به جز در نواحی محدودی از جنوب شرق در ساير نواحی به تعداد نسبتاً فراوان ديده شده و توليد مثل نيز می کند .
در زمان مهاجرت سهره را می توان در نواحی شهری و حاشيه شهری مشاهده نمود . در ايران زمان مهاجرت سهره از اوايل پاييز می باشد . 

 صدای پرنده

آواز سهره آوازخوان از تنوع نسبتاً کمی برخوردار است و اين پرنده بين دو تا سه نوع آواز دارد . نکته جالب در مورد اين پرنده وجود لهجه های محلی در اين پرنده است ، يعنی لهجه آواز اين پرنده در مناطق مختلف متفاوت از هم می باشد . آواز اين پرنده غالباً در فصل بهار و تابستان شنيده می شود و معمولاً در فصول پاييز و زمستان به ندرت آواز اين پرنده را می شنويم . ساير اصواتی که اين پرنده در حين پرواز و يا در هنگام تغذيه و ... از خود ساتع می کند بسيار متنوع بوده و در تمام فصول سال شنيده می شود . به طور کلی زمان اوج آوازخوانی سهره جنگلی در فصل بهار و زمانی است که پرنده در حال انتخاب جفت و يا لانه سازی است و در اين حالت اصطلاحاً پرنده مست شده است که از نشانه های مستی سهره آوازخوان رنگ درخشان پرنده و منقار خاکستری مايل به بنفش آن است .

مطالب مرتبط :

     گالری تصاویر پرندگان

---------------------------------------------------------------------