اهمیت گوشت طیوردر تغذیه انسان

مزیت های پرورش طیور:

1- ارزش غذایی گوشت مرغ

2- افت بعد از کشتار

3- سلامت و بهداشتی بودن گوشت

میزان تولید و مصرف سرانه در ایران :

بر طبق نظر فائو میزان مصرف پروتئین حیوانی برای هر فرد ایرانی 17 گرم در روز است که میزان 55.2% آن ازطیور تامین می شود .

عوامل موثر بر روی عملکرد جوجه های گوشتی

حرارت ، نور ، سطح ، تهویه ، تغذیه ، بهداشت ، سویه ، واکسیناسیون و سن گله مادر .

اهمیت کیسه زرده و نقش تغذیه ای آن :

تامین موارد مغذی برای جوجه در زمان انکوباسیون و زمان بعد از هچ .

اهمیت تغذیه در دوران آغازین :

1) اهمیت تغذیه آغازین بر عملکرد گله در پایان دوره

الف ) یکنواختی گله ازنظر وزنی

ب  ) بهینه شدن ظریب تبدیل غذایی

ج ) بهینه شدن میزان تلفات

2) ضرورت تغذیه آغازین در رابطه با کوتاه شدن دوره پرورش:

3) اهمیت تغذیه آغازین در کاهش سریع اندازه کیسه زرده :

_{اهمیت جذب سریعتر کیسه زرده :}

_{الف) مصرف سریعتر مواد مغذی موجود در کیسه زرده}

_{ب  ) جذب سریع کیسه زرده و رابطه آن با بهداشت}

4-اهمیت تغذیه آغازین در پیشرفت پاسخ ایمنی :

_{جوجه تازه هچ شده آنتی بادیهای مورد نیاز بدن خود را ازآنتی بادیهای منتقل شده از مادر به کیسه زرده به دست می آورد .}                                                                                   

سیستم ایمنی جوجه های تازه متولد شده برای رشد و تکامل نیازمند مصرف غذا می باشد .

 عدم دسترسی به دان و مواد مغذی مانع از پاسخ مناسب سیستم ایمنی به واکسیناسیون در ابتدای زندگی جوجه می شود . همچنین فقدان مواد مغذی پاسخهای هورمونی به گرسنگی سیستم ایمنی را برای مدت طولانی متاثر می سازد . همچنین بورس فابریسیوس نقش اصلی را در ایجاد نوعی آنتی بادی ایفا می کند که با گذشت غذا از میان GIT بورسا را با واریته هایی از آنتی ژنها مواجه می سازد. 

5) اهمیت تغذیه آغازین در رشد اندامهای مختلف بدن:

_{الف : اندامهای گوارشی}

ب) اثر بر روی رشد عضلات سینه واعضای دیگر بدن

آزمایشات نشان داده است که تغذیه آغازین باعث افزایش رشد عضلات سینه به مقدار 10 تا 15 درصد می شود .

پیشنهادات :

1- مصرف ذرت یا پیشدان در ابتدای دوره

2- مصرف آب شکر در ابتدای دوره

3- مصرف الکترولیتها و مولتی ویتامینها در ابتدای دوره

نتیجه گیری

تاخیر در دسترسی کامل به آب ودان بروزن وعملکرد آینده جوجه ها تا ثیر دارد . استفاده از  جیره ی  آغازین  استاندارد  متناسب با نیازهای جوجه از روز اول پرورش همراه با ترکیبات حمایتی (آب شکر- مولتی ویتامین والکترولیتها) نقش مهمی در دستیابی به نتایج مطلوب خواهد داشت .

منابع:

1) فرخوی ، م ،  راهنمای کامل پرورش طیور، انتشارات واحد آموزش و پژوهش معاونت کشاورزی سازمان اقتصادی کوثر

2) زهری ، م ، اصول پرورش طیورگوشتی  ، انتشارات دانشگاه تهران

3) گلیان ، ا ، تغذیه طیور ، انتشارات سازمان اقتصادی کوثر

4) پوررضا ، ج ، اصول علمی وعملی پرورش طیور ، انتشارات دانشگاه صنعتی اصفهان

مطالب مرتبط :

     آسیب در جوجه های گوشتی

    مدیریت پیش از کشتار جوجه گوشتی

---------------------------------------------------------------------

به منظورجلوگیری از همدیگر خواری کهدر همه سنین وجوددارد نوک چینی انجام می گیرد .
منظوراز نوکچینیخوب این است که :
تا حد امکان نوک چینی  با استرس کم هم راه باشد ،نوک طیور طوری قطع گردد که دیگر رشد نکند .
این امر به وسیله قطع صحیح و دقیق وداغ نمودن محل نوک چینی امکان پذیراست .

مزایای نوک چینی عبارتند از  :
1-  نوک زدن به پا کاهش می یابد .
2-  استرس کمتری به گله وارد میشود.
3-  باعث جلوگیری ازپر کنی وهمدیگر خواری در سنین اولیه میشود .
 4-راندمان غذایبه علت کاهش ریخت و پاش دان بهترمیشود.
5-  چون تعداد کمتری ازطیورازگله حذف خواهندشد در صد زنده  مانی بالاتر خواهد بود .
6-  یک نواختی گله بهترمیشود .

معایب نوکچینی :
1-  وزن جوجه ها برای مدتیک تا دو هفته پس از نوک چینی کاهش خواهد یافت .
2 -  پساز نوک چینی برای مدت طولانی رشد کاهش خواهد یافت و حدود 10الی 20هفته بعد این کاهش جبران میشود .
 3 -  نوک چینی ممکن است باعث تاخیردر بلوغ جنسی شود .وزن بدن درهنگام بلوغ کاهش یافته و تولید تخم مرغ را نیز کاهش میدهد. ولی نوک چینی تاثیری براندازه تخم مرغ نخواهد داشت .

نوک چین یبا تیغ داغ :
این کار توسط دستگاه الکتریکی اتوماتیک انجام میشو دوبا فشارنوک جوجه به ماشه آن به صورت اتوماتیک قسمتی ازفک بالای و قسمتی ازفک پایین قطع میشود باید توجه داشت که در این عمل زبان جوجه با حرارت 815 درجهسانتی گراد نسوزد .

روشهای نوک چینی :
انسدادی : 6 تا 8 روزگی در پولت ها کاربرد دارد . نام دیگرآننوک چینی تمیز است وظرافت در آن مهم است . در این روش نوک جوجه هابه مدت 2 ثانیه با شیب دردستگاه قرار می گیرد .
نوک چینی یکطرفه در 6 تا 8 روزگی  :بخش داخلی نوک بالای وکوتاهی در مدت یک ثانیه کوتاه می گردد
نوک سوزی سریع دریک روزگی به وسیله قوسا لکتریکی .
نوک چینی جوجه یک روزه با تیغ داغ در این روش لایه نازکی از نوک بالای میسوزد .
نوک چینی بین سنین 6 تا 12 هفتگی ، 6 هفتگی برتر از 12 هفتگی ازفاصله0/45 cm از جلوی سوراخ های بینی را قطع مینماید .

نوک چینی جوجه خروسهایی که برای گله مادر نگهداری میشوند به صورت زیر می باشد  :
6 -تا 8 روزگی انسدادی
2 - تا 10هفتگی بیش از 1/3 نوک نباید قطع گردد . نوک بالای و پایینی باید با طول مساوی قطع گردد .
18هفتگی هردو نوک باید بطورسریع قطع گردند . در پن گله مادر نباید نوک خروسها یبالغ را سوزاند.

کارهایی که قبل و  پس از نوک چینی باید انجام داد  :
درشرایط استرس نباید نوک چینی کرد .داروها ی سولفوره باعث ازدیاد خونریزی میشوند و دو روزقبل از نوک چینی ویتامین K مصرف میشود . ماشینهای نوک چینی پس از نوک چینی باید ضدعفدنی شوند .آبخوری ها پس از نوک چینی مناسب باشند . افزودن عمق دان درترافدان خوری ضروری است .

مطالب مرتبط :

     عملیات ساختمانی لانه های طیور

    علل قطع تخم گذاری در طیور

---------------------------------------------------------------------

مقدمه :                                         

آسیت بیشتر در جوجه های با سرعت رشد بالا بروز نموده و یک مشکل جدی برای صنعت پرورش طیور محسوب می شود . اصطلاح آسیت به وضعیتی اشاره می شود که نشانه اصلی آن تجمع غیر طبیعی مایعات در حفرات بدن می باشد. این حادثه در گله ها متغیر و تلفات ناشی از آن در حدود 12-5% است که در حالت های پیشرفته، تا 25% تلفات دیده می شود .

تاریخچه این بیماری :

این عارضه برای نخستین بار در ارتفاعات بالا در کشور بولیوی در جوجه های گوشتی دیده شد و به دنبال آن در سایر کشورهای جهان و از جمله در ایران هم گزارش شد، چون این عارضه اکثراً در مناطق با ارتفاع بیش از 1400 متر از سطح دریا مشاهده می شد آن را بیماری ارتفاعات بالا نامیدند.

      طبق آمار و ارقام، مجموعه لاشه حذفی از 5/3% در سال 1986 به 19% در سال 1994 افزایش یافت، سالانه 50 بیلیون دلار در اثر تلفات ناشی از آسیت به صنعت مرغ گوشتی دنیا خسارت وارد می شود.

علایم ظاهری :

افزایش تنفس و افزایش میزان فعالیت ، از دست دادن درخشش پرها  ، متسع شدن شکم به دلیل تجمع مایع  ، کوچک بودن نسبت به جوجه های دیگر ، له له زدن همراه با صدایی مثل غرغره کردن ، جوجه های مبتلا اغلب به روی پشت می میرند ، قرمز شدن پوست شکم و پر خون شدن عروق محیطی و در پرندگان مسن تر اغلب سیانوز در اطراف تاج و ریش دیده می شود .

پرخونی عضلات، اتساع ناحیه شکم وتجمع مایع در داخل محوطه بطنی

پاتولوژی

1- سیستم قلبی-عروقی: علائم آن شامل

تحلیل رفتن میوفیبریل قلبی، از بین رفتن سارکومرها و میتوکندری ها ، شل و نرم شدن قلب، تجمع مایع در پریکارد ، افزایش PCV  ، تعداد RBC،WBC و غلظت هموگلوبین ، افزایش غلظت لاکتات دهیدروژناز در قلب ، افزایش در تعداد قطرات کوچک چربی  ، افزایش در ذخایر گلیکوژن میوکارد

افزایش ضخامت سرخرگ ششی ،  افزایش RV/TV  ، سست شدن مویرگها و فیبروزی شدن کپسول کبد

تورم سلول های کبدی و چسبیدن فیبرین به سطح آن .

2- ریه:

وجود تعداد زیادی گره های غضروفی، استخوانی و لنفاوی در شش پرندگان مبتلا ، 30% افزایش در ضخامت سد بافتی خون – گاز، هیپرتروفی ماهیچه صاف در پارا برونشیول ، سنتز کلاژن اضافی در ریه ها و اختلال در ساختمان آلوئولی از نشانه های این بیماری در طیور است .

اتساع ورید میانخالی خلفی

  اتساع قسمت راست قلب

ژله ای شدن مایع آسینی، وگرد شدن لبه های کبد

روند ایجاد عارضه

افزایش نیاز به اکسیژن باعث افزایش پمپ خون از قلب به ریه ها می شود که در نتیجه آن باعث افزایش فشار خون سرخرگی و بسته نشدن کامل دریچه ها می شود که به دنبال آن برگشت خون به داخل سیاهرگهای اصلی و افزایش فشار را خواهیم داشت که نهایتاً باعث آسیب دیدن سلولهای کبد و بزرگ شدن آن می شود .

خروج پلاسما از رگها و تجمع آن در داخل حفرات بدن باعث افزایشسلولهای خونی و  افزایش ویسکوزیته خون مشود در نتیجه نیاز به فشار بالا برای جریان یافتن در مویرگها می باشد .که باعث تشدید عارضه می شود .

عوامل مـؤثر در بروز عارضه

1- سرعت رشد و ترکیب بدن:

افزایش سرعت رشد باعث افزایش نیاز به اکسیژن می شود . متابولیسم نیتروژن و پروتئین در مقایسه با چربی به اکسیژن زیادی نیاز دارد، اما لاشه جوجه ها بطور واقعی پروتئین و نیتروژن کمی دارد.

2- ارتفاع:

در ارتفاع بالا فشار اتمسفر و همچنین فشاراکسیژن، پایین تر می باشد.

3- برنامه نوری:

هر برنامه نور دهی که میزان ساعات روشنایی در آن افزایش یابد، منجر به افزایش تلفات ناشی از آسیت خواهد شد.

4- وضع سلامتی:

هر عفونت یا آلودگی ای که بر وضعیت شش یا قلب اثر بگذارد بر شیوع آسیت نیز اثر می گذارد ( آسپرژیلوس، برونشیت عفونی و... ).

5- محیط:

دمای محیط:  

کاهش دما باعث تنظیم دمای بدن با افزایش فعالیت های متابولیسمی و تولید انرژی اضافی و افزایش مصرف اکسیژن می شود .

کیفیت هوای آشیانه: 

افزایش بخار آب و دی اکسید کربن، وجود گرد و غبار و وجود گازهای سمی در اثر تهویه ضعیف باعث افزایش نیاز به اکسیژن می شود .

نوع سوخت سالنها:

باعث رقابت با پرنده در مصرف اکسیژن می شود . 

نگهداری تخم مرغ و محیط جوجه در آوری: مداخله در تبادلات اکسیژنی در پوسته تخم مرغ در طی نگهداری و ناکافی بودن سطح اکسیژن در انکوباتورها ممکن است موجب آسیت در جوجه های گوشتی شود.

کیفیت بستر

6- ژنتیک و سن گله مادر:

پرندگان دارای صفات اختصاصی رشد زیاد و راندمان غذایی بالا به آسیت حساس تر هستند.

جوجه های نر نسبت به جوجه های ماده به آسیت حساس تر هستند.

جوجه های گوشتی هچ شده از گله های مادر جوان نسبت به جوجه هایی که از گله های مادر پیرتر هچ می شوند برای ابتلا به آسیت مستعد تر هستند.

7- تغذیه:

ترکیب جیره:

افزایش سدیم جیره باعث تحت تأثیر قرار دادن تعادل آب و الکترولیت ها می شود در نتیجه باعث افزایش حجم خون و همچنین افزایش فشار خون می شود .

جیره های با انرژی بالا ( پلت )  بیشتر در زمان تغییر جیره از جیره شروع کننده به جیره رشد مسأله ساز است .

  تعادل و کیفیت منبع پروتئین دفع نیتروژن اضافی از بدن نیاز به انرژی دارد.

- کاتابولیسم پروتئین اضافی باعث ساخت اسید اوریک و چربی خواهد شد که ساخت آنها به اکسیژن زیادی احتیاج دارد.

کمبود ویتامین E و سلنیوم

مایکو توکسین های موجود در جیره

-کنجاله ماهی با میزان بالای هیستامین ( ppm 200)

محدودیت غذایی: تغذیه آزاد باعث افزایش آسیت می شود .

  پیشگیری و درمان

 درمان مؤثری برای آسیت وجود ندارد و پرندگانی که یکبار علائم آسیت را نشان می دهند، خیلی سریع          می میرند.

ریشه کنی آسیت تنها از طریق اصلاح نژاد میسر است .

روش های کاهش دهنده وقوع آسیت:

انتخاب نژادی که استعداد ژنتیکی کمتری برای بروز آسیت داشته باشد.

پرورش مجزای جوجه های حاصل از گله های مادر جوان، تحت شرایط مدیریتی و نگهداری مناسب.

نگهداری دمای محیط در شرایط مطلوب مخصوصاً هفته اول زندگی.

پرورش جنس های گوناگون بطور جداگانه.

کاهش ساعات روشنایی در مراحل اولیه رشد.

پیشگیری از بیماریهای دستگاه تنفسی.

تهویه مناسب

- در ستر وهچر

- سالن پرورش

نحوه اجرای برنامه غذایی:

- ترکیب خوراک      

خوراک هایی با انرژی پایین در کل سیکل زندگی استفاده شود .

شکل خوراک        

استفاده بیشتر از غذای آردی نسبت به خوراک پلت شده باعث کاهش آسیت می شود .

تغذیه با محدودیت زمانی        

دسترسی به خوراک به مدت 10-8 ساعت در روز.

تغذیه یک روز در میان از سن 20-7 روزگی.

محدود کردن سطح سدیم جیره به19/0%.

کاهش آلودگی سم خوراک

نتیجه :

هیپوکسی عامل اصلی بروز آسیت در جوجه های گوشتی بوده و هر عاملی که باعث ناهماهنگی و عدم تعادل بین میزان اکسیژن فراهم شده در بدن شود منجر به هیپوکسی می گردد.

 عواملی که بر سلامت سیستم قلبی - ریوی تأثیر می گذارند سبب تشدید بروز آسیت می شوند.

با مدیریت صحیح (تغذیه، تهویه، بهداشت و...)می توان تا حد زیادی از وقوع آسیت جلوگیری کرد.

منابع:

1-Leeson, S., Diaz, G., and Summers, J.D.1995. Poultry Metabolic Disorders and Mycotoxins. University  Books. Guelph, Ontario, Canada, PP: 29 – 46.

Jordan, F. T. W. 1370, poultry disease.- 2

انتشارات جهاد دانشگاهی دامپزشکی دانشگاه تهران، چاپ اول.      

    رویکردی جدید در پرورش مرغان مادر

با توجه به شرایط مختلف پرورش مرغان مادر در نظر گرفتن تنها یک یا دو فاکتور برای مدیریت آنها نمیتواند راهکار مناسبی باشد.

در هنگام آغاز دوره تولید اکثر مدیران مزارع پرورشی مرغ مادر روی وزن بدن و مقایسه آن با منحنی استاندارد تاکید دارند. این مورد به تنهایی  نمیتواند تاکتیک موثری برای مدیریت مرغان مادر باشد چراکه هر کدام دارای گذشته پرورشی متفاوتی هستند، و وزن بدن به تنهایی  نمیتواند معیار مناسبی برای عملکرد بعدی آنها باشد. مسلما اگر شکل کار به اینصورت بود میشد از یک برنامه واحد برای پرورش تمام گله های مادر پیروی کرد. هرچند تولید بالا هنگامی بدست خواهد آمد که وزن بدن در حد ایده آل باشد، اما این نباید به عنوان تنها عامل موثر در نظر گرفته شود . مطمئنا وزن بدن در برابر میزان تولید از اهمیت کمتری برخوردار است .

وزن بدن در برنامه پرورشی از 2 جهت حائز اهمیت است

1- پرندگان باید در یک محدوده وزنی مناسب باشند یعنی از همشکلی مناسبی برخوردار باشند

2- پرندگان به حداقل وزن مورد نیاز در هنگام تحریک نوری رسیده باشند

تمام تحقیقات نشان داده اند که بالا بودن و پایین بودن وزن بدن در هنگام تحریک نوری  با میزان تولید مرتبط است . بالاتر بودن وزن در این هنگام به سبکتر بودن بهتر است.

فاکتور اصلی  در عملکرد گله در این هنگام میزان دان دریافتی (انرژی) است . در حقیقت ما بر اساس وزن بدن میزان دان دریافتی را افزایش میدهیم و این نکته باید مورد توجه قرار گیرد که تامین کامل نیاز های غذایی در این زمان میتواند باعث ایجاد یک بستر مناسب برای تولید خوب شود. افزایش دان در زمان نامناسب یا بیش از اندازه نه تنها موجب افت پیک تولید میگردد بلکه به افزایش مرگ و میر و کاهش کل پیک تولید منجر میگردد.

دوره پیک تولید

تجزیه و تحلیل احتیاجات در این زمان آغاز میگردد. کل دوره تولید مهم است اما تا رسیدن گله به 75% تولید از اهمیت بیشتری برخوردار است . در حقیقت گله های کم تولید هم به یک چنین تولیدی میرسند . به ازاء افزایش هر یک درصد در تولید باید حدود  TE/HH 6/1 به دان افزوده گردد.

فاکتورهای بعد از پیک تولید مهم هستند اما کمتر نسبت به پیک تولید مخاطره آمیزند.

افزایش زیاد دان کلا محرک است بخصوص اگر گله برای تحریک نوری آماده نباشد ، اما همین افزایش دان برای یک گله آمده اثر منفی بدنبال نخواهد داشت.

تحریک نوری برای تمام گله های مادر اعمال میشود اما باید تا پیک تولید انرژی معینی را دریافت کنند. پاسخ به تحریک نوری وابسته به آمادگی بدنی مرغها ست و آمادگی بدنی آنها وابسته به تامین صحیح احتیاجات آنهاست. و این تامین احتیاجات بعد از تحریم نوری نمود بیشتری پیدا میکند.

امروزه تمام مرغان مادر بر اساس انرژی متابولیسمی تغذیه می شوند. انرژی دریافتی تا پیک تولید باید پیوسته افزوده گردد اما افزودن زیادی آن موجب افزایش مرگ و میر و پرولاپس و درصد تخم مرغهای دو زرده میگردد، و این زیادی انرژی موجب افزایش استرس میگردد. 

میزان ماهیچه

تکیه تنها بر میزان عضله و وزن بدن یک امر نادرست است .  حداقل وزن لازم برای تحریک نوری حدود 9/1 تا 1/2  کیلو گرم است . اگر گله دارای تعداد کمی پرنده زیر وزن است میتوان اهداف وزنی را کمی کمتر در نظر گرفت. داشتن وزن مناسب برای توسعه دستگاه تناسلی لازم است اما این به این معنا نیست که هرچه وزن بیشتر باشد بهتر است . تحقیقات نشاندهنده وجود یک ترکیب لاشه مناسب برای تولید هرچه بهتر است .

دوره افزایش وزن بدن از 15 هفتگی فزونی می یابد و تا تحریک نوری باید پرندگان هر هفته افزایش وزن مشخصی داشته باشند تا سیستم تناسلی بتواند رشد مناسب داشته باشد.

تحریک نوری

از آغاز تحریک نوری تا رسیدن به 5% تولید افزایش انرژی زیاد در این زمان با قابلیت زنده مانی رابطه منفی دارد! این زمان برای رساندن پرندگان به وزن استاندارد زمان مناسبی نیست. اگر گله ای دارای وزن مناسب برای تحریک نوری نیست بهتر است تحریک نوری را به تعویق انداخت تا اینکه با افزایش بی حساب دان سعی کرد گله را به وزن ایده آل رسانید. در این زمان باید روی کاهش استرس ناشی از انتقال مرغها و توسعه سیستم تناسلی و وزن بدن تمرکز کرد. میانگین افزایش انرژی دریافتی نباید از 9 کیلوکالری در هفته بیشتر باشد. به ازاء هر 5% افزایش در تولید باید به میزان 5/7 کیلو کالری به ازاء هر مرغ انرژی دریافتی را افزایش داد. این افزایش جهت به دست آوردن افزایش وزن هفتگی لازم است . تولید تخم مرغ با افزودن زیاد انرژی به خطر افتاده و افزایش استرس و مرگ و میر هم از پیامدهای آنست. مطمئنا کاهش استرس در تمام دوره پرورش یکی از اولویت های ما است.

مدیریت طیور قبل از پیک تولید نسبت به بعد از آن مهمتر است. وزن بدن در این زمان باید بطور دائم پایش شود ،وزن اضافی به کاهش جوجه در آوری و باروری خواهد انجامید.

به ازاء هر 5% کاهش تولید در گله نیاز است که 7کیلوکالری به ازاء هر پرنده از انرژی دریافتی کم شود. این تفاوت ناچیز بین قبل و بعد از پیک (9 کیلوکالری در برابر7 کیلوکالری) بخاطر بزرگتر شدن اندازه تخم مرغ و افزایش انرژی نگهداری مرغ است.

در هنگام کاهش دان ممکن است نیاز به کاهش انرژی دان هم احساس شود و تلفیق این دو  نسبت به کاهش زیاد دان بهتر است. در کاهش پیک دان نباید افراط کرد . اگر کاهش زیاد دان بر تولید اثر نمی گذارد نشاندهنده اینست که اوج دان باید کمتر در نظر گرفته می شده است. مسلما میزان انرژی دریافتی یک عدد مطلق نیست، و وابسته به وزن بدن (انرژی نگهداری) و میزان تولید متغییر است.

انرژی نگهداری هم وابسته به دمای محیط و ... متفاوت است . از نظر تئوری انرژی مورد نیاز برا تولید تخم مرغ باید قبل از تولید آن به دان افزوده گردد. بری همین ما اوج دان را در 75% تولید به گله اختصاص میدهیم.

فاکتورهای بهم وابسته

زمان بحرانی گله زمان قبل از تحریک نوری است، و این دوره یعنی کل دوره پرورش که حدود 5 ماه است و بسیاری از عوامل در آن اثر گذار هستند. و تحلیل کل این دوره کاری بسیار طاقت فرسا است. تقسیم دوره پرورش به دوره های کوچکتر قطعا بررسی را آسانتر میکند. بعضی از این دوره ها دارای اهمیت بیشتر و بعضی دارای اهمیت کمتری هستند.

همانطور که ذکر گردید انرژی دریافتی و وزن بدن همبستگی زیادی با تولید دارند. ببیشتر اوقات گله ها به وزن هدف در هفته های ابتدایی نمیرسند و مصرف پروتئین و اسید آمینه محدود است افزایش پروتئین ممکن است به بهبود وزن بیانجامد اما اگر اضافه وزنی رخ دهد مسلما در مراحل بعدی نیاز به اعمال درجات بیشتری از محدودیت غذایی خواهد بود که روی هم شکلی گله اثر منفی خواهد گذاشت. یک تصور غلط اینست که پرنده سنگین تر در هفته اول دارای سیستم اسکلتی بزرگتری در زمان تحریک نوری خواهد بود اما در حقیقت سیستم اسکلتی تنها 5% وابسته به رشد در هفته اول است و بیشتر تحت اثر 4 هفته بعدی قرار دارد.

انرژی دریافتی در طی هفته های 10 تا 14 هفتگی یک فاکتور موثر در عملکرد گله است. نتایج تحقیقات نشاندهنده افزایش تولید تخم مرغ بدون در نظر گرفتن وزن جوجه ها است. وزن بدن و انرژی دریافتی بهم وابسته هستند اما در این زمان انرژی دریافتی مخاطره آمیز تر است . کم و زیاد بودن انرژی در این زمان روی انتقال انرژی به تخم مرغ در دوره تولید میتواند موثر باشد.

بطور میانگین انرژی افزوده شده در 10 تا 14 هفتگی برابر 7 کیلوکالری در روز به ازاء هر پرنده است.  اگر وزن بدن کمتر از استاندارد است به افزایش انرژی بیشتری نیاز است اما اگر وزن بدن کمتر از استاندارد است این افزایش انرژی باید همچنان اعمال گردد. از هفته 14 تا تحریک نوری افزایش انرژی باید در حدود 18 کیلو کالری در روز باشد. وزن بدن هم باید همچنان پایش شود و بعنوان یک شاخص برای صحت انرژی  مورد نظر باشد. رشد ماهیچه ای در این زمان بسیار مهم است اما میزان انرژی دریافتی مهمتر است.

انرژی دریافتی مهمترین فاکتور

اکثر مدیران روی وزن بدن و افزایش هفتگی آن تمرکز دارند در حالیکه باید تمرکز اصلی روی مدیریت پرنده با توجه به شرایط زیست محیطی و دقت به ارگانهای در حال توسعه در هر زمان باشد. مدیریت یک گله با مقایسه وزن بدن با کتابچه راهنما ممکن نیست، چراکه هر گله دارای وزن متفاوت و شرایط متفاوتی است. دستیابی به حداکثر پتانسیل گله ممکن نمیشود مگر با تغییر وضعیت با توجه به شرایط محیطی.

هرچند انرژی دریافتی بعنوان فاکتور اصلی ذکر گردید اما مدیریت گله بر اساس انرژی دریافتی برای دوره های طولانی ممکن نیست.

در یک زمان خاص مثل 4 تا 6 هفتگی انرژی دریافتی باید به شدت کنترل گردد اما در دوره های بعدی نیاز به این محدودیت شدید نیست.

هر هفته از زندگی مرغ مادر دارای اهمیت زیادی است اما وضعیت گله به شدت تحت تاثیر شرایط پرورش بین هفته های 10 تا تولید اولین تخم مرغ است.

سخن پایانی :متناسب با افزایش علم ما در مورد طیور مسلما درک ما از شرایط محیطی آنها هم بیشتر شده و میتوان گفت که یک برنامه که برای یک گله مفید است میتواند برای گله دیگر مفید واقع نشود.

منبع:

New Approach Needed for Consistent Broiler Breeder Performance

Dr Chet Wiernusz, Director of Nutrition, Cobb-Vantress