loading...
دستگاه جوجه کشی(نفیس مهر ماسوله)
نفیس مهر بازدید : 1260 12 سال پیش نظرات (0)

 

بخش اول

بخش دوم

بخش سوم

تغذيه:

شتر مرغ ها، پرندگانی علفخوار هستند و رژيم غذايی آنها شبيه نشخوار کنندگان است. يونجه و ذرت درصد بالايی از ترکيب غذايی شتر مرغ را شامل می‌شود. به دليل دارا بودن روده‌های دراز و طويل قدرت هضم بالا در خصوص مواد فيبری را دارند. جوجه‌ها معمولاً تا يکی دو روز بعد از هچ احتياج به تغذيه نداشته و سپس از غذای با پروتئين 23% شامل کنستانتره و علوفه خشک به صورت کرامبل تغذيه می‌شوند. استفاده از يونجه سبز در طول دوره رشد از اهميت خاصی برخوردار است. جهت هضم بهتر غذا بهتر است سنگريزه در اختيار پرنده قرار گيرد. تا سه ماهه اول پرورش ميزان يک کيلو خوراک در شبانه روز 23% پروتئين و تا شش ماهگی به طور متوسط 8/1 کيلوگرم خوراک با پروتئين 20% کافی می‌باشد. شتر مرغها از شش ماهگی تا رسيدن به سن بلوغ (5/2 سالگی) به طور متوسط روزانه 5/2 کيلوگرم دان به صورت پلت شامل علوفه خشک آسياب شده و کنسانتره می‌خورند (8 قسمت کنستانتره + يک قسمت علوفه خشک آسياب شده)

پرورش شتر مرغ

   از يک روزگی تا سه ماهگی: جوجه شترمرغ می‌تواند از باقيمانده کيسه زرده برای مدت 7 تا 10 روز ابتدای زندگی اش تغذيه کند. اطمينان از اينکه جوجه شترمرغ‌ها آب مصرف می‌کنند، اهميت دارد. در غير اينصورت ممکن است نياز به افزايش شدت نور يا تغيير درجه حرارت سالن باشد.
توصيه می‌شود که خوراک مصرفی جوجه‌ها در ابتدا به شکل خرد شده باشد و اگر از روش پرورش روی کف سالن استفاده می‌شود، طی هفته اول خوراک روی روزنامه يا کارتن‌های تخم‌مرغ ريخته شده و پس از آن می‌توان دانخوريها را وارد سالن کرد.
برای جلوگيری از اشکالات پا و اختلالات اسکلتی بايد رشد اوليه شترمرغ‌ها کنترل شود. محدود کردن مقدار انرژی خوراک بين 9 و 10 مگا ژول انرژی متابوليسمی در کيلوگرم معمولاً برای کنترل رشد کافی است.
با وجودی که شترمرغ‌ها توانايی هضم الياف بيشتری نسبت به ساير پرندگان اهلی دارند (به دليل تخمير در روده بزرگ) ولی تنها پس از رسيدن به سن معينی توانايی انجام اين کار را بدست می‌آورند. لذا بهتر است طی چند هفته اول زندگی جوجه‌ها جيره هايی با بيش از 5% الياف خام به آنها داده نشود. ضمناً توانايی جوجه‌ها برای هضم چربی در اوايل زندگی کاملاً پايين است. از اينرو نبايد بيش از 5% چربی به آنها داده شود.
  از 3 ماهگی تا يکسالگی:
احتياجات تغذيه ای پرندگان با افزايش سن آنها تغيير می‌کند. لذا انرژی و الياف خام افزايش و مقدار پروتئين خوراک کاهش می‌يابد. بايد الياف جيره را در چهار تا پنج ماهگی به حدود 11-10 درصد افزايش داد. ضريب انرژی زايی خوراک بايد به حدود 5/10 –10 مگا ژول انرژی متابوليسمی بر کيلوگرم افزايش يابد. مقدار پروتئين خام نيز بايد به تدريج به حدود 20-18 درصد کاهش يابد. تعادل بين غلظت‌های کلسيم و فسفر قابل دسترس بايد به نسبت 1: 2 – 8/1 حفظ شود. همچنين خوراک دادن بايد به صورت آزاد انجام شود.
  دوره پرواری:
چنانچه شترمرغ‌ها فقط برای گوشت و چرم پرورش يابند، می‌توان نرها را جداگانه پرورش داد زيرا آنها سريعتر رشد کرده، نياز به جيره‌های با پروتئين بالاتر داشته و به عنوان تبديل کننده‌های خوراک برای يک دوره طولانی‌تر نسبت به ماده‌ها از کارايی بيشتری برخوردارند. ضريب تبديل ماده‌ها زودتر خراب شده و لذا مجبورند در وزن پايين تری نسبت به ماده‌ها روانه بازار شوند. جيره غذايی شتر مرغهای پرواری با شترمرغهايی که جهت گله مادر نگهداری می‌شوند تفاوت دارند. معمولاً شتر مرغهای گوشتی در سن يکسالگی قابل عرضه به بازار می‌باشند و حدود 100 تا 125 کيلوگرم وزن دارند و کيفيت گوشت در سن يکسالگی مطلوب تر از هر زمان می‌باشد. از هر لاشه حدود 50 کيلوگرم گوشت استحصال می‌شود. غذای شتر مرغهايی که جهت گله مادر نگهداری می‌شوند به طور متوسط روزانه با خوردن 4 کيلوگرم خوراک شامل کنسانتره و يونجه خشک و همچنين از طريق چرای يونجه سبز تأمين می‌شود. شتر مرغ علاقه فراوانی به چريدن در مزارع يونجه دارد به همين جهت در پرورش شتر مرغ کاشت يونجه را بايستی مدنظر قرار داد.
ضريب تبديل مواد غذايی در سنين مختلف تفاوت دارد در سنين اوليه رشد 8/1 و در 3 ماهگی 5/2 و در 6 ماهگی حدود 8 می‌باشد. با توجه به اينکه تغذيه شتر مرغ در کيفيت پوسته، پر و گوشت پرنده تأثير مستقيم دارد چنانچه در تغذيه اين پرنده دقت کافی مبذول نگردد، بر کيفيت پوست و گوشت اثر منفی گذاشته و سودآوری آن مورد ترديد واقع خواهد شد.
  از يکسالگی تا توليد مثل:
نگهداری شترمرغ‌ها در شرايط ايده آل بسيار مهم است. چاقی يکی از مشکلات عمده ای است که در محدوده سن يکسالگی و شروع توليدمثل بوجود می‌آيد. همچنين گرسنگی کشيدن يا تغذيه کمتر از حد لازم، بلوغ جنسی را به تأخير انداخته و منجر به عملکرد ضعيف در طول توليد مثل می‌شود. ترکيبی از روشهای محدوديت‌های کمی و کيفی خوراک مناسب‌ترين روش می‌باشد. جيره ای متعادل با ويتامينها و مواد معدنی لازم که ضمنا پروتئين و انرژی آن در سطح پايينی باشد قابل قبول است. الياف جيره می‌تواند تا 15% افزايش يابد. به شترمرغ‌ها بايد روزانه 5/1 کيلوگرم جيره داد. در هوای سرد دادن تغذيه با يک منبع غنی پرانرژی (مانند دانه سويای پرچرب) توصيه می‌شود.

فصل توليد مثل:
از سن 18 ماهگی بايد به شترمرغ‌ها جيره مولد داده شود که بايد دارای انرژی و پروتئين سطح بالايی بوده و از لحاظ الياف در سطح پايينی قرار داشته باشد. گرچه مقداری از الياف جيره می‌تواند توسط شترمرغ به انرژی تبديل شود ولی آنها طی فصل توليد مثل نيازمند منبع سهل الوصول تری از انرژی می باشند. بعلاوه 20% تخم شترمرغ را پوسته تشکيل می دهد که کلسيم جزء اصلی آن است. در نتيجه ضروری است که سطوح کلسيم وفسفر قابل دسترس در شروع توليد مثل يا در 18 ماهگی افزايش داده شوند. در غير اين صورت تخم گذاری با مانع روبرو شده يا توليد تخم، نطفه‌داری و ميزان جوجه درآوری آن کاهش می يابند و نيز اشکالاتی در تشکيل پوسته تخم ايجاد شده و يا تخم های بدون پوسته توليد می شوند.
 

يک نمونه جيره غذايی شتر مرغ در دوران پرورش (تا 5/2 سالگی):

    ذرت دانه ای 47%
    يونجه خشک 8/41%
    پودر استخوان 2%
    پودر ماهی 7%
    منوکلسيم فسفات 2%
    نمک 2/0%
    آب

پرندگان در طول شبانه روز به آب نياز دارند. اين موضوع را بايد در طراحی لانه‌ها در نظر داشته باشيد که احتمالا تأمين آب، هزينه ای را به شما تحميل خواهد کرد. در آب و هوای سرد، ممکن است نياز به نصب آبگرمکن‌هايی باشد تا دمای آب را برای همه پرنده‌ها در 20 درجه سانتيگراد ثابت نگه دارد و صرفا يخ نزدن آب کافی نيست.
شترمرغ‌ها علاقه به نوشيدن آب در حين غذا خوردن دارند که اين عمل موجب کثيف شدن سريع آب می‌شود و بنابراين بايد به طور منظم آب تميز در اختيارشان قرار گيرد. پرنده‌ها نياز مداوم به آب دارند و همين بر مصرف غذای خشک تأثير می‌گذارد. آب بسيار سرد يا گرم مصرف آب را تحت تأثير قرار داده و اغلب موجب کاهش مصرف غذا می‌شود.

توليد مثل:
شترمرغ وحشی در 4 تا 5 سالگی از نظرجنسی بالغ شده در حاليکه شترمرغ اهلی در2 تا 3 سالگی و ماده نيز کمی زودتر از نر بالغ می‌شود. بعضی شترمرغ‌های اهلی ممکن است اولين فصل توليد مثل خود را در 18 ماهگی شروع کنند. شترمرغ‌های نر هنگام بلوغ پرو بال سياه و سفيددارند. ماده‌ها و شترمرغ‌های نابالغ دارای پرو بال قهوه‌ای مايل به خاکستری تيره می‌باشند. جنسيت نرو ماده را حدود هفت تا هشت ماهگی می‌توان هنگام دفع ادرار يا مدفوع تعيين کرد زيرا آلت در اين مواقع بيرون می‌آيد. بر خلاف ساير پرندگان، شترمرغ نر دارای آلت است و دفع ادرار و مدفوع از هم جداست. تفاوت کامل بين دو جنس حدود دوسالگی حاصل می‌شود. نر فرآيند لانه سازی را قبل از جفت گيری شروع می‌کند. لانه می‌تواند در هر کجای چراگاه توليد مثلی واقع شود. مزرعه دار برای پوشاندن لانه می‌تواند يک سايبان با سقف شيب دار بسازد. اين سايبان بايد ابعادی حدود 3× 3 متر با ارتفاع 3 متر بوده و دو انتهای آن به سمت شمال و جنوب باز باشد. با اين وجود بعضی شترمرغ‌ها ممکن است آنرا نپذيرفته و در عوض لانه‌های ساده خود را ترجيح دهند.
رفتار جفت گيری:
نرها می‌توانند با چند ماده جفت‌گيری کنند. شترمرغ‌های اهلی به صورت جفتی يا سه تايی (تريو) برای توليد مثل نگهداری می‌شوند.
تخمگذاری:
ماده مدت کوتاهی پس از جفتگيری تخمگذاری را شروع می‌کند. اولين تخم بارور تقريباً 10 تا 14 روز پس از اولين جفت گيری گذاشته می‌شود. از آن پس و تقريباً بدون استثناء تخمها يک روز در ميان بصورت کلاچ‌های 20 تا 24 تايی توليد می‌شوند. بين دو کلاچ يک وقفه 7 تا 10 روزه وجود دارد. ماده‌های پرتوليد، در طول فصل توليد مثل بين 80 تا 100 تخم می‌گذارند.
نسبت نر به ماده:
گرچه نسبت نر به ماده ( 1:1 ) در ابتدا برای کسب بالاترين ميزان باروری ايده آل بنظر می‌رسد ولی به لحاظ سازگاری ممکن است نشانه ای ازوجود مشکل باشد. وجود جفت‌های ناسازگار مشکلی است که گاهی اوقات هنگامی که به شترمرغ‌ها اجازه داده می‌شود جفتشان را انتخاب کنند رخ می‌دهد. با اين وجود، از آنجا که اينگونه انتخاب طبيعی جفتها به طور معمول در مزارع تجاری ممکن نيست، توليدکننده بايد نسبت به عملکرد و سازگاری آنها به حد کافی دقت نمايد. نسبتهای نر به ماده از 1:2 تا 1:4 به لحاظ باروری مناسب است. نسبت بيشتر از 1:4 به اين علت که نر ممکن است توانايی جفت گيری با تمام ماده‌ها را نداشته باشد توليد تخم‌های غيربارور را افزايش می‌دهد.

 جوجه کشی:
تخمهای جوجه کشی اغلب برای مدتی قبل از جوجه کشی جمع آوری و نگهداری می‌شوند. اين روشی معمول در مزارع است تا تخمها به تعداد کافی برای پرکردن دستگاه برسند. حمل دستی ناملايم تخم‌های جوجه کشی می‌تواند ساختار ظريف داخلی آنها را به هم زده و باعث عدم تبديل آن به جنين گردد.
اصول جمع آوری تخم ها:
- از ظروف تميز (معمولاً جعبه‌های مخصوص فوم دار) برای جمع آوری استفاده می‌شود.
- از پاک کردن تخم‌ها با پارچه مرطوب پرهيز شده زيرا اين کار سريعترين راه برای آلوده شده آنهاست. از کاغذ سمباده نازک و خشک برای پاک کردن لکه‌های بزرگ کثافات استفاده می‌شود.
- هنگام شستشوی تخمها بدقت دستورالعمل مربوط به غلظت ماده ضدعفونی رعايت شود.
- استفاده از نور ماوراء بنفش (در دامنه 300-200 نانومتر) به عنوان يک روش ميکروب‌کشی مؤثر توصيه می‌شود.
- بايد تخمها را به تدريج قبل از بسته بندی برای ذخيره سازی خنک نمود.
 

مدت زمان ذخيره سازی تخمها
 زمان ذخيره سازی (روز)   درجه حرارت (سانتيگراد)  رطوبت نسبی (درصد)
3-1  18   80-75
7-4  16 80-75
بيش از 7 15  80-75


درجه حرارت:
در دستگاههای جوجه‌کشی که هوا با مکش بيرون کشيده می‌شود با توزيع حرارت يکسان پيرامون تخمها، درجه حرارت بهينه بوضوح نزديک مرکز دستگاه بين 9/35 و5/36 درجه سانتيگراد می‌باشد. در اين محدوده حرارتی جنين به طور صحيح نمو خواهد کرد. هنگامی که جنين شروع به توليد گرما می‌نمايد درجه حرارت را می‌توان 7/0 درجه سانتيگراد کاهش داد (تقريباً 4 روز قبل از تفريخ). برای مدت طولانی به واسطه شباهت با شرايط جوجه کشی طبيعی اينطور فرض می‌شد که نتايج جوجه کشی مصنوعی خوب به وجود يک گراديان درجه حرارت که از سطح افقی به سطح زيرين تخمها افزايش می‌يابد بستگی دارد. برای مدتی اين ايده اثر زيادی بر طراحی ماشين‌های جوجه کشی با هوای ساکن داشت اما به واسطه عملکرد ماشين‌های جوجه کشی با مکش هوا نشان داده شد که اين موضوع پايه و اساس محکمی ندارد.
رطوبت در طول جوجه کشی:
رطوبت برای نمو جنين بطور صحيح و تبديل آن به جوجه ای به اندازه طبيعی از اهميت زيادی برخوردار است. برای وقوع اين امر، آب تخم به ميزان معين بايد تبخير شود (13 تا 15 درصد وزن تخم تا روز 38 جوجه کشی). يک تخم با وزن 1500 گرم در روز صفر بايد بطور متوسط تا روز 38 جوجه کشی 210 گرم وزن را از دست بدهد (7/38 گرم در هفته). برای کنترل نسبی تبخير از تخم مقدار رطوبت در هوای پيرامون تخم بايد کنترل شود زيرا تعيين کننده ميزان تبخير از تخم می‌باشد. معمولاً درصد تفريخ بالا در شترمرغ با رطوبت نسبی 25-15 درصد در 36 درجه سانتيگراد به دست می‌آيد.
تهويه:
تهويه و جابجايی ضعيف هوا در داخل ماشين جوجه کشی ممکن است منجر به توزيع نابرابر حرارت، رطوبت و يک سطح کُشنده دی اکسيد کربن و ميزان ناکافی اکسيژن همراه با جوجه درآوری پايين شود. نمو جنين بطور عادی با سطح اکسيژن تا 18 درصد سازگار است. غلظت بالای دی اکسيد کربن درون ماشين جوجه کشی صدمه زيادی به جوجه درآوری می‌زند.
وضعيت تخم و چرخش آن:
در شرايط جوجه کشی مصنوعی بايد طوری نگهداری شوند که انتهای بزرگ به سمت بالا باشد. چرخش دستی سه بار در روز انجام شود (و در صورت امکان به دفعات بيشتر، اما هميشه دفعات چرخش بايد اعداد فرد باشند مثلاً 5، 7، 9 و غيره) يا اگر چرخش بصورت مکانيکی انجام می‌گيرد هر يک تا دو ساعت يکبار چرخانده شود. چرخش تخم بايد در روز 38 جوجه کشی متوقف شود سپس تخم‌ها به سينی‌های تفريخ منتقل می‌شوند.
تفريخ:
معمولاً در روز 38 جوجه‌کشی به دستگاه تفريخ منتقل می‌شوند. جوجه طی 24 ساعت آخر جوجه‌کشی کيسه زرده را جذب می‌کند که اين کيسه به عنوان يک ذخيره غذا پس از تفريخ برای چند روز اول زندگی عمل می‌کند. فرايند تفريخ هنگامی آغاز می‌شود که جوجه به وسيله عمل انعکاس سرش را تکان می‌دهد، راهش را از طريق آلانتويز باز کرده و برای اولين بار شروع به تنفس ريوی می‌نمايد. اين فرايند، شکستن پوسته از داخل ناميده می‌شود و منقار جوجه را می‌توان با عمل کندلينگ درون اتاقک هوايی مشاهده نمود. اولين گام در شکستن تخم به عنوان شکستن پوسته خارجی شناخته می‌شود. در اين موقع رطوبت بايد 3 تا 5 درصد افزايش يابد تا اينکه جوجه بتواند به سادگی داخل تخم بچرخد. جوجه‌های تفريخ شده بايد قبل از خروج از دستگاه تفريخ تا خشک شدن کامل داخل آن باقی بمانند که برای اين منظور معمولاً 24 ساعت کافی خواهد بود.

پرورش مولدين
شتر مرغ در سن 2 تا 3 سالگی به بلوغ جنسی می‌رسد و تا مدت زيادی بارور باقی می‌ماند. پرنده نر در زمان بلوغ به رنگ سياه با پرو بال سفيد رنگ و شتر مرغ ماده به رنگ قهوه ای تا خاکستری است. بارزترين نشانه در شتر مرغ نر، قرمزی رنگ ساق پا، نوک و اطراف چشم است که ارتباط مستقيمی با قدرت جنسی نر دارد. هرچه اين قرمزی بيشتر باشد پرنده از قدرت نرينگی بيشتری برخوردار است.
شتر مرغ نرو ماده به صورت جفت تا دسته‌های چند تايی و نيز به صورت گله نگهداری می‌شوند. اين ترکيبات بسته به ميزان زمين موجود و امکانات، قدرت جنسی نرها و اهداف اصلاح نژادی متفاوت می‌باشد. هيچ استاندارد خاصی در اين رابطه وجود ندارد و مدير مزرعه با شناسايی پرندگان و اهداف مورد نظر روش مناسب را انتخاب می‌نمايد. شتر مرغ‌ها در سال درحدود 6 تا 8 ماه تخمگذاری نموده و بقيه سال رااستراحت می‌کنند. در ايران اين زمان از حدود بهمن ماه آغاز گشته و تا آبان ماه ادامه دارد بديهی است در مناطق مختلف اين زمان متغيير باشد. در طول فصل تخمگذاری هر پرنده ماده به طور متوسط 40 تا 60 تخم می‌گذارد. البته در بعضی از پرندگان (از جمله در کشورمان) اين رکورد به 120 عدد تخم‌مرغ هم می‌رسد. به طور متوسط از هر پرنده ماده در سال حداقل 20 عدد جوجه سالم تا زمان کشتار بايستی توليد گردد هر پرنده ماده به طور متوسط 40 تا 60 تخم می‌گذارد. البته در بعضی از پرندگان (از جمله در کشورمان) اين رکورد به 120 عدد تخم‌مرغ هم می‌رسد. به طور متوسط از هر پرنده ماده در سال حداقل 20 عدد جوجه سالم تا زمان کشتار بايستی توليد گردد تا اين فعاليت به صورت اقتصادی ادامه يابد. توليد مثل پرنده به عوامل زيادی از جمله ژننتيک، شرايط آب و هوايی، سلامت پرنده و به خصوص جيره مناسب بستگی دارد. استرس از عوامل منفی در تخمگذاری پرنده می‌باشد. معمولاً برای هر پرنده بالغ حداقل 250 متر مربع در گردشگاه در نظر گرفته می‌شود که البته بهتر است فضای متعلقه بيش از اين باشد. فضای مسقف (سايبان) به ازای هر پرنده بالغ در حدود 8 متر مربع و ارتفاع حصار در حدود 2 متر می‌باشد. در شرايط طبيعی هر پرنده بعد از گذاشتن حدود 18 عدد تخم برروی تخم‌ها نشسته و جوجه‌کشی طبيعی انجام می‌گيرد. در مزارع از ماشين‌های جوجه‌کشی استفاده می‌گردد. در سال اول تخمگذاری، ميزان تخم گذاری نسبتاً پايين است ولی در سال‌های بعد به طور قابل ملاحظه ای افزايش می‌يابد و در زمان تخمگذاری پرندگان، بايستی آرامش کافی برای پرنده مهيا گردد و ازحضور بازديدکنندگان کاست. هر گونه استرس شامل تغيير جيره، صداهای ناآشنا برای پرنده (پارس سگ، تراکتور، هوايی و ....) حضور بازديدکنندگان، ترس و حتی تغييرات آب وهوايی برروی تخمگذار و باروری تخم‌ها اثر مستقيم دارد. در زمان فصل استراحت بايستی غذا با فيبربالا، پروتئين و انرژی پايين در اختيار پرنده قرار گيرد و افزايش وزن پرندگان را کنترل نمود . وزن اضافی در فصل توليد اثر منفی در جفتگيری و تخم گذاری دارد. در فصل استراحت بايستی ويتامين و مواد معدنی به اندازه کافی در اختيار پرنده قرار گيرد .

شتر مرغ

 

 

کشتار و فراوری محصولات :يکی از مهمترين بخش‌های پرورش صنعتی شترمرغ کشتارگاه است. کشتارگاه شترمرغ بايد با استانداردهای سطح بالا ساخته شود و با دقيق ترين مقدرات بهداشتی اداره شود. اين کار نه تنها عملکرد آنرا بالاتر خواهد برد بلکه تعداد و محدوده بازارهای قابل دسترس را برای صاحب کشتارگاه افزايش می‌دهد. کشتارگاه شامل محل نگهداری شترمرغ زنده، محل‌های مجزا برای کشتار، پرکنی، پوست کنی، خارج کردن امحاء و احشاء، جدا کردن گوشت از استخوان، خنک کردن، بسته بندی، انجماد و ارسال گوشت می‌باشد. شترمرغ‌ها بسته به مديريت و سرعت رشد بين 10 و 14 ماهگی برای کشتار آماده اند. پس از مراحل ذبح شترمرغ، لاشه در درجه حرارت 1 درجه سانتيگراد در چيلر سرد می‌شود. طول مدت سرد کردن از چند ساعت تا 24 ساعت متغير است. استخوان جدا شده و گوشت به قطعات مختلف درجه بندی می‌شود. گوشت معمولاً در خلاء و در بسته‌های 2 کيلوگرمی بسته‌بندی شده و يا به صورت تازه به بازار ارسال شود يا اينکه به يک سردخانه برای نگهداری در دمای 20- درجه سانتيگراد منتقل می‌شود.

عمل آوری پوست :
دليل اصلی برای عمل آوری پوست حفظ ساختار ظريف آن است تا بتوان قبل از دباغی پوست را با حفظ حالت طبيعی نگهداری نمود. نمک سود کردن مرطوب يک روش عمل آوری است.
درجه بندی :
چند درجه در ارزيابی پوست‌های نمک سود در نظر گرفته می‌شوند. اين درجات معمولاً بين 4 تا 5 متغيراند که آخرين درجه شامل حذفی‌هاست. با ارزش ترين پوست ها (درجه 1) کيفيت ممتازی دارند و شامل پوست‌هايی‌اند که تازه بوده، به خوبی عمل آوری شده، دارای اندازه ای کامل و خطوط برش درستی می‌باشند. آنها هيچ آثاری از گوشت، چربی يا لخته‌های خون (روی سطح زيرين) نداشته و فاقد هرگونه فوليکولهای پرصدمه ديده، بريدگی، سوراخ و يا هرگونه نواقص ديگر می‌باشند. سپس بر حسب تعداد و وضعيت نواقص، پوست‌ها از درجه 2 تا حذفی درجه‌ بندی می‌شوند.
گوشت :
شترمرغ‌ها گوشت قرمزی توليد می‌کنند که از لحاظ مزه و بافت (بسته به سن کشتار) شبيه به گوشت گوساله و گاو است. پروتئين اين گوشت بالاست ولی چربی آن در سطح پائينی قرار دارد.

 

ارزش تغذيه ای گوشت شتر مرغ

 در هر 100 گرم مرغ گاو  شتر مرغ

چربی 3.6 گرم 16.3 گرم

2 گرم
کلسترول 85 ميليگرم 84 ميلی‌گرم 58 ميلی‌گرم
انرژی 185 کيلوکالری 256 کيلوکالری 114 کيلوکالری
پروتئين 21.4 گرم 20 گرم 21.9 گرم
کلسيم 13 ميلی‌گرم 9 ميليگرم 5.9 ميلی‌گرم



بررسی‌ها کاملاً نشان می‌دهند که گوشت شترمرغ از نقطه نظر سلامت بسيار بهتر از ساير انواع گوشت است زيرا محتوی مقدار خيلی کمتری چربی و کلسترول می‌باشد. يک جنبه خاص گوشت شترمرغ بالا بودن پروتئين و پائين بودن چربی آن است. اين ويژگی آن را برای فرآوری بيشتر به محصولات گوشتی خواه به تنهايی يا در ترکيب با ساير انواع گوشت بسيار مناسب می‌سازد. گوشت شترمرغ در حال حاضر به اشکال مختلفی به بازار عرضه می‌شود از جمله: پاته، بيکن، پاستارمی، فرانکفورتر، همبرگر، دودی ،سرخ شده، تکه‌های گوشت تازه و استيک.

بيماری‌ها :
علاوه بر داشتن امکانات خوب و بکارگيری مديريت مناسب، بايد يک برنامه پيشگيری از بيماری مورد توجه قرار گيرد. اين برنامه می‌تواند از مزرعه‌ای به مزرعه ديگر تغيير کند که بستگی به عواملی مانند مسائل اقتصادی و خطرات ناشی از بيماری دارد. اين برنامه شامل واکسيناسيون‌های مختلف، تشخيص انگلهای خارجی و داخلی، شناسايی بيماريها، کنترل

غذا و رشد، بالا بردن ايمنی زيستی و غيره است. ايمنی زيستی ارزان‌ترين راه پيشگيری بيماريها بوده و شامل کنترل حرکات (هم پرنده‌ها و هم حيوانات ديگر) و سالم‌سازی است.

الف : تنفسی

1 - آنفولانزای مرغی
2 - بيماری‌های تنفسی قارچی و ميکروبی
3 - مايکو پلاسما

ب : عوارض معدی روده‌ای

1 - ورم معده قارچی
2 - ليبيو استرونژيلوس
3 - ليبيو استرونژيلوس
4 - گرفتگی
5 - آنتريت ويروسی
6 - آنتريت ويروسی
7 - آنتريت انگلی مرغ‌ها


ج : عوارض عصبی- عضلانی - اسکلتی

1 - بيماری نيوکاسل
2 - آنسفالوپاتی
3 - بوتوليسم
4 - مسموميت
5 - بدشکلی‌های پا
6 - شکستگی‌ها
7 - بيماری عضله
8 - هيپوگلاسمی
د : ساير بيماری‌ها :
1 - بيماريهای پوستی
2 - هپاتيت
3 - سندرم جوجه پژمرده


نتيجه گيری

پرورش پرنده‌ای با گوشت خوب نيازمند داشتن برنامه تغذيه ای صحيح همراه با مديريت تغذيه‌ای خوب و براساس استانداردهای توليد می‌باشد. برنامه مديريتی مزرعه ای که شامل سيستم کارآی رکوردگيری و نيز به کارگيری بهبود ژنتيکی می‌باشد. روش انجام اين امر توسط Blue Montain طرح ريزی شده است و آنان منتظر ديدن نتايج اوليه اين برنامه توليدی خوب می‌باشند. چند سال طول می‌کشد تا نتايج پايدار حاصل از اين برنامه را بتوان ديد اما تا زمانی که به اين سطح توليد برسيم مشکلات مطرح شده در اين مقاله را نمی توان مشخص کرد و در جهت حل آن کوشيد. همکاری و استفاده از اطلاعات موجود، باعث خواهد شد اين مشکلات غير اقتصادی تبديل به توليد سودمندی برای هر توليد کننده گردد.


-----------------------------------------------------------------------------------------

مطالب مرتبط :

    توصیه های کاربردی جهت آغاز فعالیت پرورش شترمرغ

    جوجه کشی مصنوعی شترمرغ

    طرح توجیهی پرورش شترمرغ


---------------------------------------------------------------------


نفیس مهر بازدید : 1859 12 سال پیش نظرات (1)

 

 

بخش اول

بخش دوم

بخش سوم

         

مقدمه
ورود شترمرغ به ايران در حدود ده سال پيش آغاز گرديد و در اين مدت نتايج بدست آمده از تحقيقات برروی ‏نحوه زيست اين پرنده در کشور همگی مويد اين امر است که پرورش شترمرغ به عنوان يک صنعت سودآور و با آينده‌ای درخشان می‌تواند مورد توجه قرار گيرد. سعی ما بر آن است تا طی چندين مقاله قسمت‌های مختلف پرورش علمی ‏و عملی شترمرغ را متذکر شويم.‏

                

پرورش شتر مرغ

دوران جوجه کشی 42 روز می باشد. درجه حرازرت دستگاه جوجه کشی 3/36 درجه سانتی گراد و رطوبت در حدود 20 تا 25 درصد است. وزن تخم به طور متوسط در حدود 5/1 کيلوگرم بوده و در پايان دوران جوجه کشی بايستی در حدود 13 تا 15 درصد از وزن تخم کاهش پيدا کند. در غيراينصورت ممکن است مشکلاتی در جوجه در آوری ايجاد گردد. معمولاً تخم ها به مدت يک هفته جمع آوری و در درجه حرارت و رطوبت مناسب نگهداری شده و سپس تخم های بی نطفه از دستگاه خارج می گردند. در روز سی و هشتم تخم ها به هچر منتقل شده و تا زمان خروج از تخم در دستگاه باقی می مانند. بهتر است جهت خشک شدن و فعاليت نسبی پرنده، به او اجازه داد تا به مدت 6 تا 12 ساعت دردستگاه هچر باقی بماند و سپس خارج گردد. بهداشت دستگاه و سالن جوجه کشی بسيار مهم بوده و بايستی حتی الامکان از ورود افراد متفرقه به محيط جوجه کشی خودداری شود. جوجه ها به هنگام تولد وزنی در حدود 700 تا 1000 گرم دارند. بند ناف توسط آيودين ضدعفونی می گردد. کف بينی های هچری نيز بايد اصطکاک کافی داشته باشند تا از بازشدن پاها درجوجه جلوگيری به عمل آيد. چنانچه جوجه نتواند از تخم خارج شود بايستی به جوجه کمک شود. اين امر نياز به کسب تجربه کافی داشته و هر گونه مداخله عجولانه سبب نتايج منفی درهچ خواهدشد.

موقعيت مکانی ساختمان جوجه‌کشی:‏محل قرار گرفتن ساختمان جوجه‌کشی تحت تاثير عوامل مختلفی قرار دارد، از جمله آنها می‌توان به عدم استقرار ‏هر نوع مزرعه پرورش طيور تا شعاع 500 متری از ساختمان جوجه‌کشی و در ارتباط با گله‌های مولد فاصله ای حدود ‏‏100 متر را اشاره کرد. در شکل زير نقشه ساختمان جوجه‌کشی يک مزرعه شترمرغ نمايش داده شده است.‏

 

ساختمان جوجه‌کشی:‏مواد و تجهيزات مورد استفاده در ساختمان جوجه‌کشی بايد قابل تميز کردن و شستشو با فشار آب زياد باشند و در ‏اثر استفاده از مواد ضد عفونی کننده دچار خوردگی و فساد نشوند. کف سالن جوجه‌کشی بايد فاقد درز و يا برآمدگی ‏باشد تا از تکان شديد تخم‌ها در هنگام حمل و نقل جلوگيری به عمل آيد. تمامی اتاقها بايد دارای کانال زهکشی و ‏هواکش بوده، گوشه اتاق‌ها گرد و تمام وسايل برقی مورد استفاده در اين ساختمان بايد در برابر نفوذ آب مقاوم باشند.‏
توجه به اندازه دربها و راهروها نکته مهمی است که در هنگام ساخت بايد مد نظر قرار بگيرد چرا که وجود راهروهای ‏تنگ و دربهای باريک در ساختمان باعث ايجاد مشکلات عديده بخصوص در هنگام تغيير در ابعاد راکها که بر اثر ‏تغيير ماشين ستر و يا هچر ايجاد می‌گردد خواهد شد.‏
کف و ديوارهای اتاق تا سقف بايد با کاشی سفيد پوشيده شده باشند تا وجود کوچکترين آلودگی در آنها مشخص ‏گردد، هر چند که تميز بودن سطوح هيچ ارتباطی به پاکی و استريل بودن سطح نخواهد داشت.‏
توجه به کف سازی و ايجاد شيب مناسب سالن در جهت زهکشی‌ها از ديگر مسائل مهم ساختمان جوجه‌کشی است ‏چرا که باقی ماندن آب پس از شستشو علاوه بر اتلاف وقت سبب افزايش بار ميکروبی و افزايش هزينه‌های ضدعفونی ‏محل خواهد گرديد. به طور کلی نبايد در هنگام ساخت و تاسيس ساختمان جوجه‌کشی هيچگونه صرفه جويی صورت ‏گيرد چرا که اين امر علاوه بر کاهش توليد و جوجه درآوری منجر به افزايش هزينه‌های جاری در طی ساليان بعد ‏خواهد شد.‏
جمع آوری تخم از آشيانه:‏شترمرغها به صورت يک روز در ميان و معمولاً در بعد از ظهرها تخم می‌گذارند که لازم است اين تخمها هر چه ‏سريعتر جمع آوری شده و به سالن جوجه‌کشی منتقل گردند. در مزارع پرورش شترمرغ يکی از تخم‌ها در لانه باقی ‏مانده و بقيه تخمها برداشته می‌شوند، اين راهکار ساده شترمرغ را تشويق به تخمگذاری بيشتر می‌نمايد. تخمهايی که ‏مدت زمان بيشتری در آشيانه باقی می‌مانند به چند علت از نظر جوجه درآوری ضعيفتر خواهند بود:‏
‏1.‏ غلت خوردن تخم در آشيانه توسط پرندگان بالغ
‏2.‏ در معرض سرما و آلودگی قرار گرفتن تخمها
‏3.‏ نفوذ آلودگی به لابلای منافذ تخم
‏4.‏ قرارگرفتن تخمها در معرض نور خورشيد که در نتيجه آن دمای داخل تخم بيش از حد افزايش خواهد يافت.‏
جمع آوری تخم در مزارع شترمرغ لزوماً با دست انجام گرفته و برای اين منظور بهتر است برای جمع‌آوری هر تخم از ‏يک دستکش يکبار مصرف و يا يک دستمال کاغذی سالم و تميز استفاده کرد، دليل انجام اين کار آن است که دست ‏خود کارگر به علت جمع آوری تخمهای متعدد از پن‌های مختلف َالوده شده و برداشت هر تخم احتمال انتقال ‏آلودگی و نفوذ ميکروارگانيسمها را به داخل تخمهای ديگر افزايش می‌دهد.‏
در هنگام جابجايی تخمها از هرگونه حرکت شديد و ضربه پرهيز کنيد تا نطفۀ تخم دچار آسيب نشود برای رسيدن به ‏اين منظور می‌توان از ابرهای فشرده و يا ظرفهای پلاستيکی جهت حمل تخم‌ها به ساختمان جوجه‌کشی استفاده ‏نمود.
ابر فشرده مورد استفاده در انتقال تخم شترمرغ‏
جهت ضد عفونی ابرها در پايان هر روز ابرها را شسته و در اتاق دود قرار داده تا هرگونه آلودگی آنها از بين برود. از ‏مشکلات جمع آوری تخمها در مزارع می‌توان به دسترسی مشکل کارگرها به تخم‌های گذاشته شده در انتهای هر پن ‏اشاره کرد. در نتيجه در برخی از مزارع برای آنکه بتوانند زمان و محل تخم گذاری حيوان را تحت کنترل داشته باشند ‏در زير سايه‌بان پن، لانۀ تخمگذاری می‌سازند و درون آن تخمی که قبلاً محتوياتش خالی و با مواد ديگر پرشده است ‏قرار می‌دهند تا مرغ را ترغيب به تخمگذاری درآن محل نمايند. در هنگام جمع آوری تخم اطلاعاتی همچون تاريخ ‏تخمگذاری، شمارۀ گروه توليدمثلی و شمارۀ پن مولد نيز ثبت می‌گردد. بدون اين اطلاعات اوليه، الگوی ژنتيکی گله ‏اصلاح نژادی قابل تشخيص نخواهد بود.‏
ورود تخم به جوجه‌کشی:‏
اولين کار پس از ورود تخم‌ها به ساختمان جوجه‌کشی، تميز و ضدعفونی کردن تخمها است. ورود تخم‌های ‏کثيف به داخل جوجه‌کشی سبب افزايش مرگ و مير جنين و جوجه‌ها خواهد شد، همچنين به علت نفوذ ميکروب به ‏داخل پوسته قابليت هچ پايين آمده و يا جوجه هايی با کيفيت پايين متولد خواهند شد. اين قبيل مشکلات سبب افزايش ‏ضايعات هفته اول پرورش خواهد گرديد. جهت تميز کردن و ضدعفونی تخم‌ها می‌توان گرد و غبار و آلودگيهای ‏سطحی تخم را با يک برس نرم، تميز کرد. تا حد امکان از شستن تخم‌ها با آب بپرهيزيد، زيرا اين عمل اغلب باعث ‏ترکيدن تخم به علت آلودگی به مايکوپلاسما خواهد شد، چنانچه تخم خيلی کثيف باشد می‌توان آن را با آب گرمی ‏که دمای آن ‏F‏ ˚10بيشتر از دمای خود تخم است شست.‏
روش‌های ضدعفونی تخم‌ها:‏
‏1.‏ استفاده از گاز اوزون
‏2.‏ مه پاشی ماده ضدعفونی کننده مانند‎ virkon-s ‎
‏3.‏ دود دادن با پرمنگنات پتاسيم و فرمالين‏
‏4.‏ ترکيبات کلره
‏5.‏ ترکيبات چهارتايی آمونيوم
‏6.‏ الکل و اسيد سيتريک
در هر صورت روشهای اصول بهداشتی در رابطه با تخم هميشه بحث برانگيز بوده است اما آنچه که مشخص است رابطۀ ‏مستقيمی بين ترشح و ترکيدن تخم در ستر با شستشوی تخم وجود دارد.‏
پس از زدودن آلودگی از روی تخمها آنها را به اتاق دود انتقال داده که جهت دود دادن از پرمنگنات پتاسيم وفرمالين ‏استفاده می‌شود (مقدار ماده مورد نياز جهت ضد عفونی هر متر مکعب شامل 7 گرم پرمنگنات و 14سی سی فرمالين ‏است). در هنگام دود دادن به دمای اتاق توجه کنيد، حرارت اين اتاق در بهترين حالت‏c˚ 27 و رطوبت نسبی آن 75% ‏توصيه می‌گردد. اتاق دود می‌بايستی کوچک و مطابق با ظرفيت تخم‌ها ساخته شود و دارای مکنده ای قوی بوده تا به ‏سرعت بتواند اتاق را از گاز خالی نمايد. برای دود دادن تخم‌ها از ظروف فلزی و يا سفالی استفاده می‌گردد، از به کار ‏گيری ظروف پلاستيکی پرهيز کنيد چرا که در اثر حرارت ايجاد شده آب خواهند شد. جهت مخلوط کردن مواد توجه ‏کنيد که فرمالين بر روی پرمنگنات بايد ريخته شود. زمان دود دادن تخمها حدود 20 دقيقه بوده و برای اين کار بهتر ‏است از پريزهای تايمری استفاده گردد تا هيچگاه خطايی در رابطه با روشن کردن هواکشها رخ ندهد. ‏
طول مدت ذخيره کردن تخم در انبار 10-2 روز در دمای‏‎ ‎‏ ‏c˚20-16 و رطوبت نسبی 75-70 % می‌باشد. حفظ درجه ‏حرارت محيطی کمتر از ‏c˚3/18 به ما اجازه می‌دهد که مدت زمان انبار تخم‌ها قبل از انکوباسيون را افزايش دهيم، ‏همچنين نگهداری تخم‌ها در دمای بالای ‏c˚5/20 موجب کوتاه شدن مدت زمان ذخيره سازی تخم در انبار، افزايش ‏متابوليسم و از دست دادن بيش از حد آب تخم می‌گردد. مدت زمان ذخيره سازی تخم‌ها و کيفيت سفيده با هم ‏ارتباط دارند، به گونه‌ای که در اوايل دوره تخمگذاری که کيفيت آلبومين بالا است می‌توان طول مدت نگهداری ‏تخم را افزايش داد و هر چه از دوره تخمگذاری می‌گذرد به علت کاهش کيفيت آلبومين مدت زمان نگهداری تخم ‏شترمرغ در اتاق نگهداری کاهش می‌يابد. به هر صورت تخم بايستی حداقل يک روز دراتاق نگهداری بماند، علت اين ‏امر انجام عمل کندلينگ در اين اتاق جهت تشخيص کيسه هوايی تخم و کاهش غلظت سفيده است. در طول مدت ‏نگهداری، تخم‌ها يک تا دو بار در روز با زاويه 45 درجه از حالت عمودی چرخانيده می‌شوند تا به حرکت زرده به ‏طرف اتاقک هوايی کمک نمايد. ‏
به محض اينکه اتاقک هوايی تخم شترمرغ بر اثر کندل کردن آن مشخص گرديد تخمها را بايستی طوری قرار داد که ‏اطاقک هوايی در سمت بالا قرار گرفته و تخم با سطح افق زاويه 45 درجه را تشکيل دهد.
چنانچه تشخيص کيسه هوايی ‏ميسر نباشد چرخاندن تخمها بايستی به صورت افقی صورت بگيرد، در اين حالت تخمها به صورت افقی خوابانده شده ‏و هر بار 180 درجه می‌چرخند، به طوری که هر بار يک طرف تخم در زير قرار می‌گيرد. چرخش يکبار در جهت ‏عقربه‌های ساعت و در نوبت بعدی در خلاف جهت عقربه‌های ساعت خواهد بود. ‏
چرخاندن تخمها بايد تا حد امکان با ملايمت صورت بگيرد زيرا تخمها نسبت به لرزيدن و تکان خوردن بسيار حساس ‏بوده که اين حساسيت در مراحل ابتدايی انکوباسيون بيشتر است، در ضمن داشتن يک دستگاه شمارنده برای ثبت تعداد ‏دفعات چرخش و بازديد روزانه نيز مفيد می‌باشد.‏
1 روز قبل از خروج تخمها از اتاق سرد و ورود آنها به دستگاه ستر دمای اتاق را به مرور افزايش داده تا در هنگام ورود ‏تخمها به دستگاه ستر هيچ يک از آنها عرق نکنند، در ضمن در اين روز بر روی تخمها برچسب زده می‌شود که حاوی ‏اطلاعاتی نظير شمارۀ تخم، تاريخ ورود تخم به ستر و... خواهد بود، بهتر است درج اطلاعات تخم در داخل دفاتر ‏جوجه‌کشی در همين روز صورت گيرد که شامل اطلاعاتی نظير جدول زير خواهد بود.‏
رديف شماره ‏تخم شماره ‏والدين تاريخ
تخمگذاری ورود به ‏ستر وزن ‏ستر محل تخم ‏در ستر حذف ‏شدن وزن ‏هچری حذف
هچری وزن ‏تولد تاريخ ‏تولد شماره ‏پلاک
‏12 ساعت پيش از انتقال تخم‌ها به ستر مجددا به آنها دود داده می‌شود. به خاطر داشته باشيد که بلافاصله بعد از دود ‏دادن نمی‌توان تخم‌ها را به دستگاه جوجه‌کشی منتقل کرد زيرا اين کار باعث آسيب ديدن نطفه خواهد شد. ‏

جوجه شتر مرغ

انتخاب تخم جهت جوجه‌کشی:‏تمامی تخم‌های توليد شده توسط مادران مولد جهت جوجه‌کشی مناسب نيستند مانند تخم‌های شکسته، کثيف و ‏يا دارای اشکال نامناسب، از ورود اين تخم‌ها به جوجه‌کشی پرهيز نماييد. تخم‌های خيلی بزرگ و يا خيلی کوچک ‏قابليت جوجه درآوری کمتری نسبت به تخم‌های متوسط دارند، همچنين مدت زمان جوجه درآوری تخم‌های خيلی ‏بزرگ طولانی تر از تخم‌های کوچک تر است و به درجه حرارت بالاتری جهت جوجه‌کشی نياز دارند.‏
دستگاه جوجه‌کشی:‏
انکوباتورها را می‌توان به دو دسته «يک مرحله ای» که در آن همه تخم‌ها با هم و به طور همزمان وارد دستگاه شده ‏و در يک روز از تخم خارج می‌شوند و «چند مرحله ای» که ورود تخم‌ها به ستر و تفريخ تخم‌ها در زمان‌های ‏مختلف صورت می‌گيرد تقسيم‌بندی کرد.‏
از عوامل مؤثر بر جوجه‌کشی موفق می‌توان به ژنتيک و تغذيه مولدين، بهداشت، طراحی صحيح جايگاه مولدين، ‏انتخاب دستگاه جوجه‌کشی مناسب، طراحی صحيح ساختمان جوجه‌کشی اشاره کرد.‏
‏ 4 عامل مهم در انکوباسيون مصنوعی تخم‌های شترمرغ بايد مد نظر قرار بگيرد:‏
‏ 1- درجه حرارت
2- رطوبت نسبی
3- تهويه
‏4- چرخش تخم ها
از بين فاکتورهای فوق درجه حرارت انکوباتور مهم ترين فاکتور است. درجه حرارت دستگاه انکوباسيون بينF˚98-90 ‏می‌باشد، اما بهترين درجه حرارت ‏F˚6/97 است، همچنين رطوبت نسبی آن 28-15درصد در جريان هوای زياد ( 5 تا ‏‏30 بار گردش هوا در ساعت)، غلظت دی اکسيد کربن حداکثر 03/0% و غلظت اکسيژن بالای20% باشد. مدت زمان ‏لازم جهت انکوباسيون تخم‌های شترمرغ (از ورود تخم به دستگاه ستر تا ورود به دستگاه هچر) حدود 35-39 روز ‏خواهد بود. درجه حرارت دستگاههای انکوباتور با توجه به موقعيت ساختمان داخلی دستگاه، اندازه و وزن تخم‌ها و ‏تعداد تخمی که در دستگاه قرار می‌گيرد متفاوت خواهد بود.‏
آب در بخش جوجه‌کشی جهت مقاصد شستشو و ايجاد رطوبت در اتاق انکوباسيون مورد استفاده قرار می‌گيرد، اين ‏آب بايد دارای استاندارد آبهای مورد استفاده انسان باشد، شمارش کلی فرم آب صفر و ميزان «کل باکتری موجود در ‏آب» در آن حداقل باشد (200 تا 300 به ازای هر ميلی ليتر آب) در غير اين صورت می‌توان به آب کلر زد ‏‏(‏ppm‏5)، حتی در اين شرايط نيز باکتری پزودوموناس می‌تواند هنوز زنده بماند و تحت تنوع زيستی تکثير پيدا کند، ‏بخصوص در تانکرهای ذخيره سازی آب و لوله‌های کهنه آب که محتويات آهن بالايی دارند. حضور باکتری ‏پزودوموناس در آب سبب افزايش ترکيدگی تخم‌ها خواهد شد و محتويات تخم گنديده تا شعاع يک متری تخم‌های ‏ديگر را آلوده ميکند.‏
در روز 14 جوجه‌کشی لازم است که تخم‌ها کندل شوند، هدف از اين کار مشخص کردن نطفه‌داری تخم‌ها و ‏خروج تخمهای بی نطفه از دستگاه است. تخمها در داخل انکوباتور تحت شيب 45 درجه با سطح افق قرار گرفته به ‏گونه ای که کيسه هوايی به سمت بالا بوده و هر 3 تا 4 ساعت تخم يک دور کامل می‌چرخد. برای اطمينان از گردش ‏تخم‌ها می‌توان از شماره اندازهای موجود بر روی راکها استفاده کرد.‏
اگر تعداد کمی از تخم‌ها بيش از حد رطوبت خود را از دست داده باشند بايد آنها را جدا کرده و در دستگاه ديگری ‏با رطوبت بالاتر قرار داد و از طرفی بالا بودن رطوبت داخل انکوباتور نهايتا باعث کاهش از دست رفتن آب درون تخم‏، خيس و پف کردن جوجه‌های هچ شده خواهد شد.‏
کاهش درجه حرارت انکوباتور و ايجاد استرس سرمايی منجر به عقب افتادگی و رشد غيرطبيعی سيستم گردش خون و ‏قلب، کاهش رشد و توسعه غشاهای جنينی و در نتيجه کاهش بازده تنفسی، کاهش استفاده از کيسه زرده و آلبومين می‌‏گردد.‏
بهترين روش جهت مطمئن شدن از مناسب بودن حرارت دستگاه، استفاده از دماسنج‌های فارنهايت می‌باشد. استفاده از ‏اعداد نمايش داده شده توسط نمايشگر دستگاه انکوباتور قابل اعتماد نبوده و سبب بوجود آمدن هچ ناموفق خواهد شد.‏

در طول دوره جوجه‌کشی 15-13% وزن تخم به واسطه تبخير آب داخل آن و از دست دادن دی‌اکسيدکربن کاهش ‏می‌يابد که اين عمل باعث افزايش حجم کيسه هوايی شده به طوری که اندازه کيسه هوايی به 3/1 وسعت فضای داخل ‏تخم شترمرغ در پايان دوره جوجه‌کشی می‌رسد و همين امر باعث تامين اکسيژن لازم جهت تنفس جنين قبل از خروج ‏از تخم می‌گردد. ‏ 
 

بخش اول

بخش دوم

بخش سوم

         

-----------------------------------------------------------------------------------------
 مطالب مرتبط :

    توصیه های کاربردی جهت آغاز فعالیت پرورش شترمرغ

    جوجه کشی مصنوعی شترمرغ

    طرح توجیهی پرورش شترمرغ


---------------------------------------------------------------------

 

نفیس مهر بازدید : 1970 12 سال پیش نظرات (0)

 

 

بخش اول

بخش دوم

بخش سوم

آماده سازی اتاق هچر جهت ورود تخم:‏

‏1-‏ شستشوی و ضدعفونی کامل دستگاه و اتاق هچر‏
‏2-‏ دود دادن دستگاه و اتاق هچر با استفاده از پرمنگنات پتاسيم و فرمالين
‏3-‏ کاليبره کردن دستگاه حداقل 12 ساعت قبل از ورود تخم به دستگاه‏
جهت بهسازی هچری و داشتن شرايط بهداشتی مناسب نياز به آزمايش برای سنجش ميزان آلودگی باکتريايی و قارچی ‏دستگاه جوجه‌کشی است، همچنين تخم‌های هچ شده، کرک جوجه‌ها و جنين‌های مرده همگی بايد مورد آزمايش ‏قرار بگيرند تا کفايت مرحله نهايی دود دادن با فرمالين و پرمنگنات مشخص شود. ديوارهای ساختمان، ميزها و سينی‌ها ‏بوسيله سواب مالی در فواصل منظم (حداقل 2 هفته يکبار) بايد چک شوند. منابع آب مورد استفاده در هچری از نظر ‏شمارش ميکروبی و «کل نمکهای حل شده» که معياری برای تعيين سختی آب است بايد مورد بررسی قرار بگيرند. ‏هچ ضعيف و يا توليد جوجه‌های با کيفيت پايين بر اثر وجود ميکروبهايی نظير Staphylococci ‎Mycoplasm salmonella, Pesudomonas, E.Coli,‎‏ در بخش جوجه‌کشی ايجاد می‌شوند.‏
ورود تخم به هچر :‏
پيش از ورود تخم به هچر ابتدا کليه تخم‌ها به صورت انفرادی وزن شده، وزن‌های بدست آمده در دفتر جوجه‌‏کشی ثبت می‌گردد.‏
‏24-48 ساعت قبل از تفريخ، تخم‌ها به صورت افقی به دستگاه هچر منتقل می‌شوند، اين زمانی است که 10% از جنين ‏داخل تخم‌ها دارای تحرک لازم جهت خروج از تخم باشند، طی اين مرحله کيسه زرده به داخل بدن جنين کشيده می‌‏شود و سيستم تنفسی ريوی به کار می‌افتد، در نتيجه جنين به کمک نوک زدن به اتاقک هوايی و سوراخ کردن آن می‌‏تواند از اکسيژن موجود در آن استفاده نمايد. درجه حرارت دستگاه هچر 5/0- 1 سانتی گراد کمتر و رطوبت آن کمی ‏بالاتر از دستگاه ستر است. تخم‌ها در بخش هچر برخلاف ستر نبايد بچرخند. موقعيت طبيعی جوجه‌ها در داخل تخم ‏به اين صورت است که سر جوجه در بين رانهايش بوده و نوک در سمت کيسه زرده قرار گرفته است، در روزهای آخر ‏جوجه‌کشی جنين جهت جلوگيری از خفه شدن سر را بالای پنجه‌ها قرار داده و نوک خود را به درون کيسه هوايی ‏می‌برد. پس از ورود نوک به درون کيسه هوايی جنين استراحت کوتاهی داشته که اين استراحت می‌تواند از چند ‏ساعت تا يک روز به طول بيانجامد. جوجه‌هايی که در وضعيت طبيعی قرار گرفته‌اند قادرند به تنهايی از تخم خارج ‏شوند و نيازی به کمک آنها نيست، اما اگر جوجه‌ای در وضعيت غير طبيعی مانند: قرار گرفتن سر در جهت خلاف ‏کيسه هوايی، استقرارسر بين پاها، قرار نگرفتن سر زير بال راست و متمايل شدن سر به سمت چپ، قرار گرفتن انگشتان ‏بالای سر، قرار گرفتن نوک در بالای بال راست قرار گرفته باشد اين جوجه برای تفريخ نيازمند کمک بوده و نهايتا ‏جوجه ضعيفی خواهد بود که قادر به ايستادن برروی پا و خوردن غذا نيست. ‏
زمان لازم جهت پاره شدن غشاء داخلی پوسته و کيسه هوايی توسط جنين در هنگام تفريخ حدود 12 تا 18 ساعت می‌‏باشد. اگر چنانچه سوراخ کردن و شکستن پوسته تخم توسط جنين بيش از 12 ساعت به طول بيانجاميد می‌توان ‏سوراخی کوچک در بالای کيسه هوايی ايجاد کرد تا هوا و اکسيژن کافی جهت تنفس جوجه‌ها در اختيارشان قرار ‏بگيرد. زمان خروج از تخم نبايستی بيشتر از 5/1 روز به طول بيانجامد. ‏
مراحل خروج طبيعی جوجه از تخم شامل: چرخش و قرار گرفتن در موقعيت هچ، پاره نمودن غشا داخلی، تنفس از ‏هوای موجود در کيسه هوايی، سوراخ نمودن پوسته و خروج از تخم.‏
جوجه تا زمانی در بخش هچر باقی می‌ماند که خشک گردد، پيش از خروج جوجه از تخم ابتدا ناف را چک کرده تا ‏ازبسته شدن آن اطمينان حاصل شود، سپس بند ناف را با بتادين، الکل، کلرام مفنيکل و يا محلول 7 درصد يد ‏ضدعفونی کنيد. پس از خشک شدن هر جوجه به صورت انفرادی وزن‌کشی می‌گردد. چنانچه مقداری از کيسه زرده ‏در بيرون بدن جوجه باقی مانده باشد می‌توان آن را با ماساژ دادن به داخل شکم فرستاد، سپس ناف بخيه زده می‌شود. ‏پس از اتمام هفته اول دوباره ناف را چک کنيد که چرک نکرده باشد. اکثر تلفات هفته آخر جوجه‌کشی و غالب ‏مرگ و ميرهای مربوط به هفته اول پرورش مربوط به عفونت کيسه زرده است.‏

جوجه كشي شتر مرغ

همه چيز درباره شتر مرغ
قيمت جهانی فرآورده‌های شتر مرغ: صدها سال پيش شتر مرغ را فقط به دليل پرهای زيبا و ارزشمندشان در آفريقا شکار می‌کردند ليکن با پی بردن به ارزش گوشت باکيفيت بالای اين پرنده و همچنين پوست بسيار مرغوب آن ارزش پر در درجه اهميت بعد قرار گرفته است پرورش تجاری شتر مرغ امروز به صورت معنی دارتری گسترش يافته و به دلايل زير مورد استقبال پرورش دهندگان دام و طيور قرار گرفته است:
 

1- گوشت قرمز شتر مرغ در واقع شبيه گوشت گوساله است با اين مزيت که از لحاظ کم بودن کلسترول و چربی شبيه گوشت مرغ و ماهی و از لحاظ پروتئين بالا با گوشت گوساله مقايسه می‌شود. هر 5 شتر مرغ پرواری برابر يک گوساله پرواری گوشت توليد می‌کند.

2- پوست چرم مانند اين پرنده در صنعت سراجی مورد استفاده قرار می‌گيرد. چربی طبيعی که در پوست شتر مرغ وجود دارد باعث انعطاف پذيری و مقاوم بودن آن در مقابل خشکی و ترک خوردگی می‌شود. از پوست شتر مرغ در صنايع کفش و کيف استفاده می‌شود. ميزان پوست هر شتر مرغ 13 فوت مربع (5/3 متر مربع) است که هر فوت مربع آن 35 دلار قيمت دارد.

3- پر شتر مرغ که معمولاً هر سال 2 بار از بدن پرنده چيده می‌شود جمعاً در سال حدود يک کيلوگرم پر استحصال می‌شود که هر کيلوگرم آن 1000 دلار در بازارهای جهانی خريد و فروش می‌شود که از اين پرها در کارهای زينتی و يا تهيه جاروهای گرانقيمت استفاده می‌شود. پر شتر مرغ علاوه بر گرد و غبار معمولی به علت داشتن خاصيت الکترواستاتيک قادر است تمام ذرات را به خود جذب کند.

4- تخم شتر مرغ نيز يکی از فرآورده‌های پرمصرف در جهان است. هر تخم شتر مرغ بالاتر از 5/1 کيلوگرم وزن دارد و حدود 24 عدد تخم‌مرغ معمولی است و طعم آن شيرين تر از تخم‌مرغ است. بوميان آفريقايی قرن هاست که از تخم شتر مرغ به عنوان منبع غذايی و از پوسته آن به عنوان ظرف (کاسه) استفاده می‌کنند. پوسته تخم شترمرغ به اندازه ظروف چينی محکم است و هنرمندان و صنعتگران آنرا رنگ آميزی کرده و يا با جواهرات مختلف تزئين می‌کنند.

5- استفاده‌های پزشکی از فرآورده‌های شتر مرغ مرسوم است از غضروف پای شتر مرغ جهت تعويض غضروف پای انسان استفاده می‌شود. مغز شتر مرغ نوعی آنزيم توليد می‌کند که برای درمان بيماری استفاده می‌شود. چشم پزشکان آفريقای جنوبی معتقدند که به دليل شباهت زيادی که ساختمان چشم شتر مرغ با چشم انسان دارد و قرنيه چشم شتر مرغ بهترين انتخاب برای پيوند و جايگزينی قرنيه چشم انسان دارد می‌توان آنرا جهت پيوند به کار برد با وجوديکه اين عمل عجيب به نظر می‌رسد ليکن با توجه به اتفاقات مشابهی که در دنيای پزشکی به کرات اتفاق افتاده اين مسأله قابل تعمق است.

6- روغن شتر مرغ در صنايع آرايشی استفاده می‌شود و هر شتر مرغ حدود شش ليتر روغن توليد می‌کند. با وجوديکه اين پرنده بزرگ توانسته است به بازارهای آمريکا، اروپا، استراليا، آمريکای مرکزی و آمريکای جنوبی، چين و ساير نقاط جهان وارد شود ليکن در حال حاضر آفريقا قسمت عمده پرورش و توليد و صادرات فرآورده‌های اين پرنده را به خود اختصاص داده است.
 


مقايسه شتر مرغ و گاو:
توليد گوشت مرغ در مقايسه با گاو حدود چهار برابر می‌باشد. دوره حاملگی و زايش گاو حدود 9 ماه می‌باشد در صورتيکه دوره هچ تخم شتر مرغ 42 روز می‌باشد. يک گاو در طول يکسال يک رأس گوساله توليد می‌کند در حاليکه شتر مرغ توانايی توليد چهل عدد جوجه را دارد. استحکام چرم شتر مرغ 3 برابر چرم گاو می‌باشد. مقدار پروتئين گوشت گاو و شتر مرغ تفاوت چندانی نداشته ليکن ميزان کلسترول موجود در گوشت گاو دو برابر گوشت شتر مرغ می‌باشد. طعم گوشت شتر مرغ شبيه گوشت گاو می‌باشد. هر پنج شتر مرغ به اندازه يک گوساله پرواری گوشت توليد می‌کند همانگونه که همگی مطلع هستيم از ابتدای خلقت بشر علی رغم افزايش مداوم جمعيت، منابع تامين‌کننده احتياجات همواره ثابت بوده و طی ساليان، تنها راهها و روش‌های بهره‌برداری از اين منابع تغيير کرده‌اند يعنی در طی سالهای گذشته بشر با استفاده از روشهای نوين علمی اقدام به تجهيز و به تبع آن افزايش ميزان بهره برداری از اين منابع نموده است که البته در پاره‌ای از موارد به کارگيری برخی از اين روشها به دليل ناهمگونی با سيستم طبيعی و عدم تحقيقات کافی روی اثرات دراز مدت آنها پيش از استفاده وسيع، منجر به وارد آمدن خسارات غير قابل جبرانی به اکو سيستمهای مناطق مورد اجرا گرديده است . که از اين ميان می‌توان به تکثير و پرورش گونه هايی از از آبزيان غير بومی در آبهای شمالی ايران بدون توجه به اثراتی که در دراز مدت بر روی گونه‌های غيربومی خواهند داشت و يا استفاده از سم د.د.ت و پيامد‌های ناشی از آن اشاره کرد .
با توجه به مطالب ذکر شده اهميت استفاده از روشهای علمی نوين و کارآمدی که همراه با افزايش ميزان بهره‌وری و توليد، دارای بيشترين سازگاری با محيط و عوامل طبيعی، و خصوصاً شرايط بومی و ويژگيهای اکوسيستم هر منطقه بوده و کمترين زيانها و تغييرات را در پی داشته‌باشد به خوبی آشکار می‌گردد. در حقيقت بايد گفت طی چند سال اخير و همزمان با رشد و توسعه صنعت پرورش شترمرغ در سراسر دنيا شاهد بوجود آمدن انجمنها و موسساتی هستيم که برای حفظ، رشد، ارتقاء و تامين بازار فروش در تلاش اند و از اين رو اين انجمنها بعنوان يک عنصر اصلی در رشد اقتصادی اين صنعت محسوب می‌گردند. متعاقب اين تحولات و انجام تحقيقات بيشتر بر روی محصولات توليدی اين پرنده و نتيجتاً دستيابی به فاکتورهای مهمی که باعث افزايش رتبه محصولات اين پرنده نظير گوشت، پوست و … در مقايسه با ساير دامها می‌گردند و در نتيجه افزايش روز افزون تقاضا در بازارهای جهانی بسياری از افرادی که تا پيش از اين آينده اين صنعت را مطلوب ندانسته و در آن شرکت نمی کردند هم اکنون به اين نتيجه رسيده اند که تحولات محيطی به سرعت در حال رخ دادن بوده و بسياری از اين تحولات مثبت نشان دهنده ارتقا صنعت پرورش شترمرغ به جايگاه يک صنعت بسيار مفيد، اشتغال زا و سود آور می‌باشند، لذا کم کم شاهد آن هستيم که حجم سرمايه گذاری در اين صنعت در حال افزايش بوده و ما شاهد رشد روز افزون تعداد مزارع در سطح جهان می‌باشيم .
گسترش صنعت پرورش شترمرغ از آفريقای جنوبی به ساير نقاط جهان نشان داد که توسعه اين صنعت از سطوح پايين آغاز و باعث ايجاد بازارهای جديد و توليدات بيشتر گرديده است. اگر تا چند دهه گذشته ارزش اين پرنده بيشتر معطوف به پر و جنبه‌های تزئينی آن می‌گرديد امروزه و با توجه به افزايش سطح دانش عمومی و تخصصی در مورد محصولات گوناگون اين پرنده توليدکنندگان و مصرف کنندگان توجه ويژه‌ای به شترمرغ بعنوان توليدکننده گوشت قرمز با کيفيت بالا و متضمن سلامتی مصرف‌کنندگان معطوف داشته‌اند که با توجه به خواص ويژه غذايی خود و نداشتن مشکلات ساير دامها می‌تواند نقش به سزايی را در توليد گوشت قرمز سالم و کاملاً مطمئن جهت تامين نيازهای غذايی مردم جهان بعهده گيرد.
البته لازم به ذکر است که بعلت جوان بودن اين صنعت اطلاعات زيادی در خصوص نحوه نگهداری و پرورش آن در دسترس نمی باشد در حاليکه بايستی اين صنعت را از جهات بسياری مانند پرورش و توليد و جنبه‌های ژنتيکی و اصلاح نژادی، رفتارشناسی، تجهيزات مورد نياز و … مورد بررسی قرار داده و کمبودهای آن را توسط تحقيقات علمی انجام گرفته برطرف نمود تا بدين ترتيب شاهد برطرف شدن مشکلات موجود و ارائه تکنيکهای پرورشی کار آمد باشيم تا بتوان بدنبال آن به بيشترين ميزان برگشت سرمايه و کمترين ريسک سرمايه گذاری دست يابيم که اين امر نيازمند وجود ارتباطات و روابط گسترده پرورش‌دهندگان با يکديگر و با انجمنهای علمی تحقيقاتی بازرگانی می‌باشد.
با توجه به مطالب ذکر شده اهميت استفاده از روشهای علمی نوين و کارآمدی که همراه با افزايش ميزان بهره‌وری و توليد، دارای بيشترين سازگاری با محيط و عوامل طبيعی، و خصوصاً شرايط بومی و ويژگيهای اکوسيستم هر منطقه بوده و کمترين زيانها و تغييرات را در پی داشته‌باشد به خوبی آشکار می‌گردد
با توجه به اينکه کشور ما در بخش کشاورزی و دامپروری از ظرفيتهای عظيم و ويژه‌ای برخوردار می‌باشد، سرمايه‌گذاری در اين بخش می‌تواند علاوه بر تامين غذا و قطع وابستگی از واردات منابع پروتئينی مورد نياز کشور از جهت اشتغال‌زايی نيز مورد توجه قرار گيرد و با ايجاد فرصتهای جديد شغلی گام مهمی را در تامين آينده جوانان ايفا کند.

اطلاعات بيشتر درباره جوجه كشي شتر مرغ بخش دوم را در ادامه مطلب بخوانيد


-----------------------------------------------------------------------------------------

مطالب مرتبط :

    توصیه های کاربردی جهت آغاز فعالیت پرورش شترمرغ

    جوجه کشی مصنوعی شترمرغ

    طرح توجیهی پرورش شترمرغ


---------------------------------------------------------------------

 

 

نفیس مهر بازدید : 2583 12 سال پیش نظرات (30)

 

 دستگاه جوجه کشی دماوند (NEW) با برد جدید کنترل اتوماتیک (PLC)

         دستگاه جوجه کشی دماوند 924 تایی
دستگاه جوجه کشی دماوند 924 تاییدستگاه جوجه کشی دماوند 924 تایی

برای ديدن عکس های بیشتر از دستگاه جوجه كشی اینجا کلیک کنید.

 

     دستگاه جوجه کشی با ظرفیت :  924 عدد تخم مرغ ،اردك ، قرقاول -  2100 

     عدد تخم بلدرچين 1408-  عدد تخم كبك - 550 عدد تخم غاز و بوقلمون             

    48 عدد تخم شترمرغ 

(مشخصات فنی)        

كاملا هوشمند با برد کنترل اتوماتیک (PLC) و سیستم کنترل (feed back)     

     سیستم عملکرد دما ، رطوبت و تهویه بصورت کاملا اتوماتیک - قابل شستشو

     سیستم رطوبت دهی بخار سرد التراسونیک وعایق شده با پلاستوفوم - قابلیت 

     برنامه ریزی برای دما و رطوبت های مختلف برای جوجه کشی از سایر

     پرندگان - دارای درب دو جداره حاوی گاز آرگون برای کاهش اتلاف دما و

     مصرف برق - دارای سیستم هشدار واعلام خطر در نوسانات دما و رطوبت

     دارای نمایشگردیجیتال برای کنترل دما و کنترل رطوبت با دقت بسیار بالا

     جنس بدنه بیرونی: استاتیک ضد خش و رطوبت - جنس بدنه داخل: (PVC) 

1 سال گارانتی - 5 سال خدمات پس از فروش - وزن دستگاه: 70 کیلوگرم      

     این دستگاه دارای 22 شانه در یازده طبقه (یازده سینی هچ) می باشد

     متعلقات: ست کامل شانه و سبد هچ (شانه مرغ) بهمراه دستگاه ارسال می گردد

 

      دفترچه راهنمای فارسی بهمراه تنظیمات برد کنترل ومراحل کالیبراسیون

      فیلم آموزشی (DVD) کار با دستگاه جوجه کشی و مراحل راه اندازی

 

     ابعاد دستگاه:

     عرض 70 سانتی متر- عمق 60 سانتی متر- ارتفاع 200 سانتی متر

     قیمت این دستگاه با رطوبت ساز می باشد و هزینه جدا محاسبه نمی گردد

 

     قیمت(با بخارساز) :4,800,000تومان(تخفیف دارد)
 
               (ثبت سفارش برای سال 98)
                                        
سفارش كالا
 

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

    دستگاههای دیگراز همین مدل برد کنترل :


                 دستگاه جوجه کشی دماوند 1850 تایی                                      دستگاه جوجه کشی دماوند 588 تایی
          1850 عدد تخم مرغ - 4200 تخم بلدرچين               588 عدد تخم مرغ - 1300 عدد تخم بلدرچین 
          2816 عدد تخم كبك - 1100 عدد تخم غاز               890 عدد تخم كبك - 350 عدد تخم غاز
          و بوقلمون - 96 عدد تخم شترمرغ                         و بوقلمون - 32 عدد تخم شترمرغ 
          برد هوشمند کنترل اتوماتیک (PLC)                       دارای سیتم کنترل بازخورد ( feed back )

                              
          اطلاعات بیشتر ...                                              اطلاعات بیشتر ...

---------------------
------------------------------------------------- 

تعداد صفحات : 6

اطلاعات کاربری
  • فراموشی رمز عبور؟
  • آمار سایت
  • کل مطالب : 330
  • کل نظرات : 1673
  • افراد آنلاین : 86
  • تعداد اعضا : 4974
  • آی پی امروز : 262
  • آی پی دیروز : 51
  • بازدید امروز : 607
  • باردید دیروز : 216
  • گوگل امروز : 3
  • گوگل دیروز : 1
  • بازدید هفته : 1,114
  • بازدید ماه : 1,114
  • بازدید سال : 36,791
  • بازدید کلی : 2,366,539