انواع گونه های فنچ

فنچ پرنده ایست تقریبا هم اندازه ی گنجشک( حدود 9 سانتی متر)

این پرنده‌ها بسیار پر سر و صدا هستند.صدای آنها می‌تواند یک بییپ یا مییپ بلند باشد و در واقع صدای آنها تعداد کمی از این نوع صدا است.ریتم آواز در نرها پیچیده‌تر است، و آواز هر نر متفاوت است.هرچند پرنده‌ها صدایشان با دیگر اعضای خانواده‌اشان یکسانی‌هایی دارد.و همه فنچ‌ها در یک چهارچوب خاص و یک ریتم خاصی آواز می‌خوانند.فنچ نر صدایش را با اختلافی کم به پسرش منتقل می‌کند.آواز تا دوره بلوغ ممکن است تغییر کند اما پس از آن در تمام طول عمر پرنده ثابت باقی می‌ماند که به تصور بنده، اونرو به اشتباه سهره معرفی میکنن.

این پرنده بومی نیمکره شمالیه و بیشتر از دونه و حشرات تغذیه میکنه. نگهداریش آسونه و زاد و ولد زیادی هم داره. نکته جالب توجه اینجاست که به خاطر فسیلهایی که از این پرنده پیدا شده، قدمت فنچ رو بین 7 تا 12 میلیون سال پیش تخمین میزنن.

Chaffinch:

پرنده نر، به واسطه سر آبی خاکستری، روتنه بلوطی، سینه صورتی و دو نوار سفید در بال ها، به آسانی شناخته می‌شود.

Hawfinch:

نسبتاً بزرگ با جثه‌ای سنگین است. منقار سخت وبه رنگ سربی خاکستری، پر وبال قهوه‌ای با لکه سیاهی در صورت وچانه سفیدی روی بال‌ها دیده می‌شود. پرنده ماده کم رنگ تر بوده وبا پر وبال قهوه‌ای نارنجی کم رنگ تر وبه طور کلی خاکستری دیده می‌شود.

Cassin's Finch:

بالغ ها دم و بال قهوه ای دارن. نرها سر قرمز و ماده ها تقریبا بدون رنگ جانبی

Purple Finch:

نرها سینه قرمز دارن و ماده ها قهوه ای

Pallas' Rosefinch:

در چین، قزاقستان، روسیه،ژاپن، کره شمالی و ... دیده شده

Gray Finch:

همون فنچ گوره خری خودونه که در ایران به وفور یافت میشه

Blue-faced Parrotfinch:

نر و ماده شبیه هم هستند اما رنگ آبی سر و گردن پرنده ماده روشن تر از پرنده نر می‌باشد. این گونه از نظر پرورشی راحت‌ترین گونه پرورشی فنچ‌های طوطی وار است وبه راحتی در قفس قابل پرورش است.

منبع:

ویکی پدیا

efinch