بستر مناسب و شرایط آن:

بستر و وضعیت آن در آشیانه‌های پرورش مرغ گوشتی موضوع مهمی است. این بستر باید به نحوی باشد که ضمن فراهم نمودن جایگاهی نرم و راحت برای جوجه کیفیت خوبی داشته، خشک، نرم و بدون گرد و خاک باشد. جنس، نوع و کیفیت بستر باید بگونه‌ای باشد که منجر به نقص و ضایعات اندام‌ها و قسمت‌های مختلف نگردد. انواع معمول بستر عبارتند از: تراشه چوب (پوشال) (3 تا 5 کیلوگرم در متر مربع) - کاه (5/2 تا 4 کیلوگرم درمتر مربع)، سبوس برنج، خرده های ذرت، خاک اره و ماسه.

بستر در واقع عایقی برای کف آشیانه می‌باشد و رطوبت رابه خود جذب می نماید. ضخامت بستر در تابستان باید 3 تا 5 سانتیمتر و در زمستان 5 تا 8 سانتیمتر در نظر گرفته شود. این ضخامت در نواحی گرم و خشک می‌تواند کمتر باشد. یک بستر خوب باید عاری از کپک، مواد اضافی و هر نوع آلودگی باشد. با بالا رفتن سن طیور، بستر به دلیل عوامل مختلفی خیس و کلوخ می‌شود. این عوامل عبارتند از:

•تعداد بیش از حد، در واحد سطح

•رطوبت بالا

•وجود چربی‌ها ، نمک و مواد خام در جیره غذایی

•متعادل نبودن درجه حرارت (بالا بودن یا پائین بودن بیش از حد)

•بروز بعضی از بیماریها مانند گامبورو و کوکسیدیوز

•نقص در سیستم آبخوریها

در هر حال اصلاح سیستم تهویه، گرم کردن، به هم زدن و یا تعویض بسترهای خیس و کلوخ شده از اقدامات مؤثری است که در موارد خیس شدن بستر می توان انجام داد. بطور کلی اعمال یک مدیریت خوب در داشتن یک بستر مناسب و کنترل آب وهوای آشیانه تأثیر بسیار زیاد و انکار ناپذیری در سلامت پرندگان و در نتیجه سودآوری بیشتر دارد.