تاریخچه نگهداری این پرنده به عنوان حیوان خانگی به چهار هزار سال قبل باز میگردد که تعدادی از دست نوشته های مصر باشتان که به خط هیروگلیف است به طور واضح به این نکته اشاره میکند که در دوران فراعنه پرورش و نگهداری این پرنده متداول و مرسوم بوده است و بنابر شواهد موجود نگهداری این پرنده در یونان باستان نیز مرسوم بوده است. اما در رم باستان طوطی خاکستری را در قفسهای زینتی و جواهر نشان نگه میداشتند و معمولا این پرندگان را از مستعمرات روم در شمال آفریقا نظیر کارتاج به روم می آوردند و واردات پرندگان زینتی در کنار واردات بردگان یکی از تجاراتهای پر سود بازرگانان رومی به شمار میرفت. به نظر میرسد که این پرندهاز قرن 15 به بعد در برخی از کشورهای اروپایی نگهداری میشده است خصوصیت سخن گویی این پرنده باعث شد که پادشاه انگلستان یک قطعه از ان را در کاخ خود در نزدیکی لندن نگهداری نماید. طوطی خاکستری هنری هستم یاد گرفته بود قایقران هایی را که در عرض رودخانه مجاور قصر رفت و امد میکردند را صدا بزند.

پادشاهان انگلیس به علت علاقه تا قرنها بعد از طوطی خاکستری در قصرهای خود نگهداری میکردند. همسر پادشاه انگلیس از سال 1661 تا 1685 میلادی از یک قطعه طوطی خاکستری نگهداری میکرد و وصیت کرد که پس از مرگ طوطی خاکستری اورا نیز با او در کلیسای به خاک سپارند.

دریانوردان پرتقالی در طی سفرهای دریایی خود اقدام به بردن طوطی های سخنگو میکردند تا در طی سفرهای طولانی هم صحبتی داشته باشند.

طوطی خاکستری کنگو برای اولین بار در سال 1758 میلادی توسط طبیعی دان مشهور رده بندی شد.

اطلاعات زیادی درباره ورود طوطی خاکستری به ایران وجود ندارد. در مثنوی مولوی داستانهای متعددی درباره طوطی امده است که نشان میدهد طوطی در روزگار مولوی یکی از پرندگان دست اموز خانگی بوده، البته عطار نیشابوری نیز در اشعار خود داستنهای مختلفی از طوطی به میان میاورد و به نظر میرسد که طوطی های مذکور از کشور هندوستان به ایران می امده و بسیاری از این طوطی ها از نوع سخنگو بوده اند و شاید در بین طوطی های سخنگو طوطی خاکستری نیز وجود داشته است. به نظر میرسد که در اواخر دوره قاجار و آغاز دوره پهلوی که باب مراودات ایران با سایر کشورها باز شد طوطی خاکستری نیز به تعداد معدود وارد کشور شده و در بین برخی از خانواده های اشراف و بزرگان منتشر گردیده